Умеў памыліцца, умей і паправіцца.
Лёгка пасварыцца, цяжэй памірыцца.
Фалькларыст і
вучоны Андрэй Беларэцкі ў пошуках цікавых гісторыяў трапляе аднойчы цёмнай
снежнай ноччу ў сядзібу Яноўскіх, што раскінулася пасярод глыбокага чорнага
лесу. Там ён сустракаецца з Надзеяй Яноўскай – маладой дзяўчынай, апошняй
прадстаўніцай свайго роду. Праз адзіноту і замкненасць свайго жыцця маладая
дзяўчына падаецца Беларэцкаму непрывабнай, блёклай. На твары яе – безвыходнасць
і страх будучыні. Старыя праклёны вяртаюцца, і Надзея, якой няма яшчэ
васемнаццаці гадоў, баіцца за сваё жыццё.
Маладая пані
разважае не па-дзіцячы. Адна ў збяднелым агромністым маёнтку, яна навучылася
жыць па-даросламу, шмат чытаць і думаць. Беларэцкі хутка разумее ў размовах з
гаспадыняй сядзібы, што яна не мае нічога агульнага са сваім продкам, які з-за
грошай здрадзіў сваёй зямлі і сваім людзям. Надзея – увасабленне найлепшага,
што насіла ў сабе беларуская шляхта – сумленнасці, высакароднасці, годнасці. І
ёй вельмі цяжка жыць цяпер у асяроддзі, дзе гэтыя якасці больш не шануюцца, а
шануецца толькі багацце і нажыва.
<span>
</span>
<span>Надзея Яноўская
хварэе на лунатызм, што робіць яе вобраз яшчэ больш недарэчным, непрыстасаваным
да рэальнасці. Яна быццам прывід, ходзіць па пакоях з высокімі столямі і
састарэлай мэбляй. Андрэй Беларэцкі закахаецца ў гэтую апошнюю прадстаўніцу
знатнага роду, вывезе яе са страшнага маёнтку ў лесе і ажэніцца з ёю. </span>
Леп - корань, ей - суфікс, леп - аснова
Объяснение: про это не написано, но я как думаю, Дак эта што у яе ие пеньсия, значыть не памрэ
Радзіма... Як шмат для мяне ў гэтым слове. Для мяне радзіма — гэта Мінск, людзі, рэкі, лясы Беларусі. Яе ціхае абаянне праяўляецца паступова — у мяккіх пераліўках ранішняга неба над размытай лініяй гарызонту, у зеляніне прывольных палёў, у падбадзёрлівым водары сасновага бору, у сумным крыку жураўлёў. <span>Асноўная адметная асаблівасць беларускага народа — здольнасць з разуменнем ставіцца да чужых меркаванняў. Я люблю сваю краіну за яе цудоўную прыроду, культуру, мяккасць фарбаў. Я жыву ў Беларус</span>і і ганаруся гэтым!
