1)умный мальчик не говоря знает
2)если растет умный ребенок, то для народа это- репутация
Дуние,саукеле,мурагат,адыраспан,кажекей.
Қыс келді. Біз досымызбен катокка бардық. Біз катокта үлкен, толық мұз көрдік. Біз коньки киіп кəшенуге кеттік. Бізге көп балалар қосылды. Катокта күн өте қызық өтті
Ана” үш әріптен құралған киелі де қастерлі сөз. Әркімнің анасы бар. Сол аналарды құрмет тұтып, қастерлеу біздің борышымыз. Ана түн ұйқысын төрт бөліп біздерді әлпештеп өсіреді. Біздерді басқа балалардан кем болмасын деп алдымызға барын тосады.
Біздер аналарымыздың қадірін білуіміз керек. Ана сүтін ақтамағанды ешкім мақтамайды. Ана бір қолымен бесікті тербетсе, енді бір қолымен әлемді тербетеді. “Алып анадан туады , ат биеден туады” демекші біздің елбасымыз да, елге белгілі әншілеріміз де, жұдырығы балғадай палуандарымыз да, қайтпас қайсар спортшыларымыз да анадан жаралған. Бұл айтылған тұлғалардың барлығы дерлік қанаттыға қақтырмай, тұмсықтыға шоқтырмай өсірген аналарының арқасында осындай дәрежеге жетіп отыр. Аналарының қолдау болмағанда олар бұндай болар ма еді? Ана алдындағы борыш анаңды меккеге үш рет арқалап апарсаңда өтелмес деген осы.
Оқырмандарға белгілі жазушыларымыздың бірі Ғабит Мүсірепов ана туралы көп қалам тербеген. Оның бізге “Өлімді жеңген Ана”, “Ғазиз ана”, “Ананың анасы”, “Ер ана”, “Ақлима”тәрізді әңгімелері белгілі. Шығармашылығының басым бөлігі анаға арналғандықтан жазушының әйел адамға , анасына деген көзқарасы ерекше болғаны айқын байқалады.
Менің де анам бар. Ол мектепте мұғалім болып жұмыс істейді. Мен анамды қатты жақсы көремін. Себебі, ол мені өмірге әкеліп, барын алдыма тосып, әлпештеп өсірді. Мен анама ризамын.Мен мына өлең шумақтарын аяулы анама арнаймын:
Нұрын шашқан күніміз,
Айжұлдызды түніміз.
Мәпелеген қамқоршым,
Ана біздің гүліміз.
<span>Мен бұл сөзімді “Адам “адам” болғысы келсе, алдымен анасын құрметтей білуі керек” деп аяқтаймын. Себебі, анасын сыйламаған адам болып жарытпас</span>
«Ежелгі Түркі Сібірі Шығыспен емес, Батыспен тығыз байланысты болды. Оның мәдениеті әлдеқайда бай әрі жарқын, бұрынғыдан гөрі, болжауға болатын. Байкал көлінің жағасында, Ангара, Лена, Шығыс пен Батыстың ежелгі мәдениеттерінің жолдары бір-біріне жақындап, жоғалып кетті, ал кезде Еуразия тарихы толықтай түсініксіз болатын. Байкалдағы түріктердің бекіністерінен көріп отырғанымыздай, олар Донға және Дунайға бара жатыр ».
