Якім і Паўлінка раяцца, што рабіць, каб бацькі дзяўчыны далі дазвол на шлюб. Стары Крыніцкі не любіць настаўніка і не жадае мець зяця з мужыкоў. Якім прапаноўвае ўцячы і абвянчацца цішком: "Бацькі спачатку пазлуюць, пазлуюць трохі і адпусцяцца, - ведама, бацькоўскае сэрца". Паўлінка баіцца. Дамаўляюцца, што заўтра пасля вечарынкі самы раз здзейсніць задуманае. Якім дае дзяўчыне свой фотаздымак. Паўлінка хавае яго за абраз, калі настаўнік пакідае хату.
Вяртаюцца з кірмашу п'янаваты Крыніцкі з жонкай. Альжбета пытаецца, з кім ён начаставаўся. Муж адказвае, што з зяцем, панам Быкоўскім. Альжбеце "зяць" не падабаецца. Дачка заяўляе, што пойдзе замуж толькі за Якіма Сароку. Бацька злуе і сварыцца.
У хату ўвальваецца п'яны Пранцысь Пустарэвіч з жонкай. Крыніцкі скардзіцца на дачку, што "спуталася з гэтым... бязбожнікам, і хоць ты ёй вар на галаву лі".
Паўлінка расказвае Агаце пра сваю бяду. Старая кабета раіць слухаць бацьку і маці, хваліць Якіма. Дзяўчына палохае Агату, што павесіцца, калі яе разлучаць з каханым.
Высвятляецца, што Пустарэвіч дрэнна прывязаў кабылу і яна ўцякла. Агата з крыкам гоніць Пустарэвіча дамоў.
Крыніцкі загадвае Паўлінцы заўтра "злавіць зяця, аб якім ён ёй сягоння гаварыў". Дастае з-за абраза куплены на кірмашы каляндар, а разам з ім - фотакартку Якіма Сарокі. Паўлінка хоча забраць здымак, бацька не аддде.
Вяртаюцца Пустарэвічы, знайшоўшы кабылу прывязанай пад паветкай. Усе разглядаюць фотакартку, потым Крыніцкі рве яе. Пранцысь прапануе выпіць хаўтурнага. Паўлінка са словамі "Па кабыле сваёй пі хаўтурнага, а не па чалавеку, якога і падноскаў не варты!" вырывае з рук пляшку і б'е яе. Усе здзіўлены. читать дальше >
Ответ:
Жанр - трагедия.
Особенности жанра:
- Олицетворение борьбы и страсти между долгом и страстью в душах сильных людей, вызывающее у читателя чувство сопереживания.
- Представление непримиримости жизненных конфликтов в лице главных героев, таящее в себе катастрофические последствия и чаще всего завершающееся гибелью одного или нескольких героев.
Объяснение:
У поэмы М.Ю.Лермонтова один герой-Мцыри,Это мальчик,взятый в плен в шестилетнем возрасте русским генералом,проезжавшим с гор в Тифлис.
Больного ребенка оставили в монастыре,где прошла жизнь Мцыри,который никогда не забывал родных гор,был он горд и даже "слабый стон" не вылетал из губ Мцыри.Он отказывался от еды и "гордо умирал".Выходил его монах ,а мальчик всегда смотрел на горы,на восток,где остался его дом,семья.Прошло время.Он уже привык,хотел стать монахом,но вдруг исчез "осенней ночью".Он хотел туда,где люди "вольны,как орлы".И он убежал из монастыря на волю,и когда его,умирающего,нашли вблизи монастыря,он признался старому монаху,что видел он "седой незыблемый Кавказ" и ему было тогда легко,вспомнил отцовский дом,ущелье,аул,сестер,сидящих у его колыбели.В тот момент он был рад "обняться с бурей"Мцыри рассказал,как встретил горянку,как переносил голод,холод,но не ждал "помощи людской,",рассказал о встрече с барсом,о своей победе.И умирающий ,он попросил похоронить себя у двух акаций,чтобы видеть седой Кавказ,который,быть может,пошлет ему свой привет.
Мне очень нравится Мцыри своим свободолюбием,своей выдержкой, стремлением к воле.Он противопоставил "жизнь в плену"-"чудному миру тревог и битв".И своим идеалам Мцыри верен до конца.
Номер 4-ответ B)
номер 5-не могу решить!