Аққуды қазақ халқы ежелден қастерлеп, бақыттың бастамасы, жақсылықтың жаршысы, пәктіктің, сұлулықтың белгісі деп есептейді әрі киелі құс төресі санап, оған ешуақытта оқ атпайды. Аққудың аталығын «сапар», балапанын «көгілдір», мойнын «сұңғақ» деп дәріптейді. Сәкен Сейфуллиннің «Аққудың айырылысуы»,Мұқағали Мақатаевтың «Аққулар ұйықтағанда», Қорқыт бабаның, Қожеке Назарұлының, Тоқа Шоңмаңұлының, Ықылас Дүкенұлының, Нұрғиса Тілендиевтің«Аққу» күйлері, Болат Аюхановтың «Аққу биі» халқымыздың аққуға деген сүйіспеншілігінің белгісі болып есептелінеді. Аспан әлеміндегі шоқжұлдыздың бірі «Аққу жұлдызы» деп аталады. Халқымыздың ауыз әдебиетінде аққуға байланысты даналық ұғымдар, аңыз-әңгімелер, мақал-мәтелдер, теңеулер жиі кездеседі: «Аққу – құстың төресі, жалғыз жатып оттамас», «Сүйріктей аққу мойын», «Аққудай ару», т.б. Аққудың қауырсыны әсемдік үшін пайдаланылады.
Жынды. - ақыл есі кем адам
Табиғаттың байлығы деген не? Менің ойымша табиғаттың байлығы деген ол: әдемі гүлдер, ағаштар жануарлар жане де соның бәрін күтіп бағатын адамдар. Қазақстанның табиғаты өте әдемі ! Маған Қазақстанның табиғаты ұнайды !
Құрастырғанда: Балқаймақ- деген сөз шығады.
Қожанасырдың іс әрекеті:
Тойға ескі киіммен барыпты. Ол үйден шығып, үйіне барып, тəуір киімдерін киіп барады. Шапанын ушын малып тамақ же деп отыра береді.
үй иесі іс əрекеті:
Қожанасырды жаман киіммен тойға келгенде қурметтемейді. Тəуір киінген Қожанасырды қурметтейді.
Қорытынды Қожанасыр: Сен кісіні емес киімді сыйлайды екенсын деген.
Үй иесі: Адамдарды киіміне қарап сыйлайды екен.
