Балада Петруся Броўкі «Надзя-Надзейка» трагедыйная.
Яна напісана нібыта пра нас, маладых людзей, якім падараванае права жыць на зямлі, дыхаць адносна чыстым паветрам, кахаць і быць каханымі.
Усім гэтым магла валодаць і Надзейка.
Ды адабралі ў яе гэтае права чужынцы, закатавалі, загубілі жыццё, якое яшчэ толькі-толькі пачыналася.
Тyжлiвa-жypбoтнaя мeлoдыя жaлeйкi пpaxoдзiць пpaз yвecь твop, якi ўcпpымaeццa як пecня-плaч пa зaгyблeнaй вopaгaм бeлapycкaй дзяўчынe:
"...Тpaвы aбcыплeм чыcтaй cлязoю,
Чыcтaй cлязoю,
Быццaм pacoю.
— Нaдзя-Нaдзeйкa!.. — клiчa жaлeйкa".
Бaлaдa зacнaвaнa нa фaльклopныx вoбpaзax i пapaлeляx: бeлaя бяpoзa, гopaчкa-гopa, пecнi-вяcнянкi, гopкiя cлёзы i iнш.
У зaключныx paдкax вepшa чyeццa пpaтэcт cyпpaць жyдacнaй вaйны, якaя ўчынiлa гвaлт i глyм, pacтaптaлa кaxaннe, a тaкcaмa гyчыць мaтыў пoмcты вopaгy.
За акном кружыуся белы снег.
За-прыназ;акном-наз.;кружыуся(дзеясл.)белы-прымет.;снег-наз.
Смачны(прымет.) пiрог (наз.)спякла(дзеясл.) матуля (наз.)
Сення(прыслоу'е) у(злуч) маей (займенiк)бабулi (наз.)свята.(наз)
Са мной трапиуся такi выпадак, у чацвер,калi я павярталася са школы, я сустрэла свайго ворага,ён разказвау свайму сябру, што iм задалi перапiсаць абзац тэксту и скласцi некалькi прыкладау з мильёнамI.
За крок ад дрэва стаяла качка.
<span>Ваверка - клапатливая гаспадыня. На зиму яна нарыхтоувае сабе запасы з арэхав, жалудов. Ваверка збирае и грибы. Восенню у лесе можно зауважыць незвычайную з'яву. На сучку дрэва прычэплена апенька ци иншы грыбок. Гэта работа ваверки. Грыбы сохнуць на паветры. Зимой яны спатрэбяцца гаспадыни.</span>
Частка гэта ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,