Н<span>авошта людзям дадзена жыццё? Каб проста прайсці праз яго, як па лесвіцы, ад дзяцінства да старасці, ад нараджэння да смерці? Каб загарэцца, як ліхтар, і хутка згаснуць, адысці ў нябыт? </span>
<span> Не проста так чалавек прыходзіць у свет, крочыць па ім, пакідаючы ўласныя сляды, як біяграфію свайго жыцця, ды і пішацца яна па-рознаму. Ёсць адбіткі тваіх крокаў ад уласнай хаты да суседняй, але іх хутка зацярушыць снег, усё схавае пад сваім халодным абрусам нябыт. Ёсць сляды, якія пакідае чалавек толькі на помніку: дзве даты і працяжнік паміж імі, а за імі — адзіноцтва цемры. </span>
<span> Але ёсць іншыя сляды. Маленькі прамежак часу адводзіцца на наша жыццё, а ў адносінах да космасу і наогул ён зводзіцца ў адно імгненне. I, на маю думку, пражыць гэта імгненне трэба так, каб пакінуць свой след, светлы і глыбокі, у сэрцах людзей, на «сэрцы» Зямлі. І след гэты называецца памяццю, і толькі ёй падаравана вечнасць. </span>
<span> Усе твае добрыя справы не на карысць сабе, а дзеля іншых, зробленыя не за плату, а па жаданні сэрца, доўга жывуць, гараць нязгасным полымем павагі і ўдзячнасці. Гэтыя справы — сляды, якія называюцца памяццю людской, што дапамагае табе, падбадзёрвае ў цяжкія хвіліны, у жыццёвую сцюжу, бо вяртаецца да твайго сэрца бумерангам, нясе на сваіх крылах сілу ўдзячнасці іншых людзей, якім ты калісьці працягнуў руку падтрымкі, а, магчыма, і проста падараваў светлую ўсмешку надзеі. </span>
Кожны чалавек павінен зразумець адну простую ісціну: ён не вечны на гэтым свеце. Жыццё можа абарвацца ў любую хвіліну, і таму трэба задумацца зараз: а што ты зрабіў за гэты маленькі прамежак часу? 3 якім сэрцам ты прыйдзеш на суд сваіх дзядоў і прадзедаў?
Ну... Там где матери недоросли пришло письмо. Там еще фраза ее мужа понравилась " да я с отроду не читал!"
Ботинок, бомба, боты, бабушка, бардак, беспорядок, булочка,бой,бунт,банка,будущее,бок,беда,билет,бриллиант,босс.
Славик (хозяин пса) держит его во дворе, прогуливаются
только вместе. Но Мухтар иногда убегает.. . Так и в этот раз; Мухтар
убежал, помогали его искать, прошло больше часа, смотрим-Мухтар бежит
со стороны посадки и несет что-то в зубах и юркнул в ворота. Славик за ним.. . Через пару минут Славик, а за ним рычащий Мухтар вышли и теперь в руках Славика крошечный зайченок. Видно в мамы-зайчихи был окот и Мухтар стащил у нее этого кроху.Зайка стал жить у них. Славик поил его молоком, Мухтар нянчил зайку, вылизывал его и потом тот спал у Мухтара под боком.
Прошел месяц, зайченок подрос, перешел на "подножный" корм; капуста, морковь, травка. С Мухтаром набегаются, напрыгаются, наиграются и ложатся вместе спать. Мухтар, по привычке, вылизывал зайченка.
Я взяла этого кроху в руки, Славик держал за ошейник рычащего Мухтара;
тот, по видимому боялся, что могут его маленького (уже друга) обидеть.
За этот месяц, -зайка, найдет в заборе проход и убегает, потом возвращается через маленький промежуток времени, -Мухтар очень нервничал. Так было раза два. Третий раз зайка убежал и не вернулся. Искали его долго; и Мухтар и
Славик и мы с мужем ходили в посадку искать. Много возле нас бродячих собак.. . Мухтар затосковал, отказался от еды, убегал самостоятельно из дома, -научился перелезать через забор, - теперь мы искали Мухтара... Увидим вдалеке в посадке, кричим: "Мухтар, зайка, "-бежит домой.
Через неделю начал кушать, - уже не напоминали ему о зайченке. Исхудал и
<span>видно было по нем, что тоскует. </span>
Валентина Терешкова (1937 год рождения)-не только первая в мире женщина,вышедшая в космос, но и единственная, чей космический полет был одиночным .Носит звание генерал-майор. В настоящее время является депутатом Государственные Думы Российской Федерации и членом Высшего совета "Единой России"