Кала-Жуан буынды соз 2 буын ка-ла
К-дауыссыз катан
А-дусты Жуан езулик ашык
Л-дауссыз унди
А-Дауысьы Жуан Екпынды ашык езулик
Тіршіліктің ұлы заңы баршаға ортақ. Құс екеш құс та өзінің ұясын, құмырсқа екеш құмырсқа да өзінің илеуін қорғайды. Сол сияқты, Анадан туған екі аяқты есті пенде өзінің кіндік қаны тамған қасиетті мекенді қастерлеуге міндетті.«Отан оттан да ыстық» деген абыз бабалар. Осы аталы сөз ойыма оралған сайын, көз алдымда балалық шақтың бұлыңғыр елесі көлбеңдейді. Біздің ауыл өр Алтайдың арғы бетінде еді. ХХ ғасырдың басында қазақтың басына қара бұлт үйіріліген зобалаң заманда аталарымыз туған жермен қимай қоштасып, шекара асқан екен. Арғы бетке ауып барған ағайын тіршілігін жасады. Қытайдағы аумалы-төкпелі заманның, «мәдени төңкеріс» деп аталған саяси науқанның қыспағын көрді. Көре жүріп, Ұлы Отанға – Қазақ еліне деген сағынышын сарқылтпады.Иә, ол шексіз, ешқандай өлшемге келмейтін сағыныш еді. Ата-әжелеріміз Зайсан көлі жайлы таңды таңға ұрып әңгімелейтін. Көздеріне жас алып тұрып айтатын. Біз тыңдаудан жалықпаймыз. «Қазақ елін көрсек, қасиетті топырағына аунасақ» деген асыл арман бойымызға күш берді. Отанға деген ұлы сағынышпен есейдік.Қазір мен сол арманыма жеткен бақытты адаммын. Мен ғана емес, тәуелсіз елі бар, оттан ыстық Отаны бар күллі қазақ бақытты. Тек сол Алла тағала нәсіп еткен бақытты сезіну – басты парыз!Кезінде Мағжан ақын «Мен жастарға сенемін!» деп жырлаған-ды. Мен де елімнің өскелең ұрпағына зор сенім артам. Қазақ ұландарының отаншыл болып өскендерін қалаймын.Отаншыл болу – ең алдымен өткенді білу. Осынау қойнауы қазынаға толы байтақ даланың әр пұшпағын бабаларымыз ақ найзаның ұшымен, білектің күшімен қорғағанын ұмытпа. Отан сенің отбасыңнан, аядай ауылыңнан, сол жердің тасынан, суынан, топырағынан басталады. Қазақ жері – киелі, қасиетті. Оны малмен, ақшамен, алтын-күміс, асыл тастармен бағалауға келмейді. Көне Қытай жазбаларында Шығыс ғұндардың елбасы – Мөде қаған жайлы дерек сақталған. Мөде қаған Қытай патшасы сұратқан жақсы жылқылары мен сұлу қыздарын берсе де, жерге келгенде (мейлі, ол құнарсыз шөлді аймақ болса да): «Жердің жақсы-жаманы болмайды. Жер мемлекеттің негізі. Ол ешкімге берілмейді …» – деп Қытайға соғыс жариялаған екен.Отаншыл болу – ұлтжанды болу. Ұлтсызда Отан жоқ. Болмақ емес. Ата салттың қадіріне жетпеген, ана тілін ардақтай алмаған бозөкпе отаншыл болып жарытпайды. Қай жерде «қарны тоқ, көйлегі көк» болса, сол жерді жайлы мекен санайды.Отаншыл болу – бір-біріңе бауырмал болу. «Жақыныңды жаттай сыйла, жат жанынан түңілсін» дейді дана халқымыз. «Біріңді қазақ, бірің дос, көрмесең, істің бәрі бос» дейді кемеңгер Абай. Түйсігі бар адамға осыдан артық айтылар ақыл болмас. Ынтымағы жарасқан елді көргенде, жаудың құты қашады. Бірлігіміз барда тас қамалдай берікпіз.Отан – сенің Анаң! Сен Отаннан туған адамсың. Қазақтың қасиетті топырағынан жаралдың. Ауасы мен суынан нәр алдың. Шетелдегі 5 миллионға жуық қандасың дәл осындай бақытқа қол жеткізе алмай жүргенін есіңнен шығарма. Атамекенді аңсап келген ағайынды өзекке теппе. Қайта оларға құшағыңды жай, бауырыңа бас.<span>Отаншыл бол, қазақтың жас ұланы!</span>
Жарық сигналы нашар еститін адамдар үшін әрі үйдегі адамдарға дыбыс сигналы тиімсіз болған жағдайда қажет. Сигналдық шамды абоненттік, өтін іші мен телефон торабының технигі орнатады
Зияны барр азайып калады суу сосын акыр заман болатын кезде су тартылатын белгысы барр.
9 мамыр, біз білмейміз, өйткені, Мен үшін, Жеңіс күні - бұл өте маңызды және салтанатты күн. Бұл шын мәнінде сіздің көздеріне жасаған мереке. Бұл кеткен сарбаздар үшін ауырсыну. Және зұлымдықты жеңу үшін қуаныш пен мақтаныш көзіне жасарады. Біздің заманымызда барлық балалар тарихты мұқият зерттемейді. Көпшілік соғыс уақытында болған қасіреттер мен қорқынышты оқиғалар туралы тіпті білмейді. Солдаттар біздің еліміздің болашағын қорғап шықты. Олардың арқасында біз қазір өмір сүріп, оқып, жұмыс істеп, тәрбиелеп, тәрбиелей аламыз. Өлген сарбаздар біздің ортақ Отанымызға бақыт пен гүлдену сыйлады. Және бұл өмірде бекер болмаса, біз соған сәйкес келуіміз керек. Біздің Отанымызды насихаттау қажет.
Перевод:
9 Мая мы не учимся,потомучто что,Для меня День Победы очень важный и торжественный день. Это действительно праздник со слезами на глазах. Это слезы боли за ушедших воинов. И слезы радости и гордости за одержанную победу над злом. Плохо, что в наше время не все дети прилежно учат историю. Многие даже не знают о ужасах и страшных событиях, происходивших в военное время. Солдаты защищали будущее нашей страны. Благодаря им мы сейчас можем жить, учиться, работать, растить и воспитывать детей. Погибшие воины подарили счастье и процветание нашей общей Родине. И, чтобы отданные жизни не были напрасны, мы должны соответствовать. Необходимо беречь свою Родину.