Қазақ ұлттық мәдениетінің ең байырғы, аса құнды салаларының бірі - қолөнері, оның ішінде ою өрнек болып табылады. Ою өрнектер әсемдікпен, сәнділіктің белгісі ғана емес, сонымен бірге халықтың арман- ойының, тілек мүддесінің нышаны, осы тұрғыдан алып қарағанда ою өрнектің мазмұндылық ерекшеліктері сан алуан. Бүгінгі ұрпақ өзінің ұлттық сезімдерін, өнерін жоғалтпауы қажет. Өнер адамға жақсы әсер ететін және оны тәрбиелейтін нәзік дүние.Оның құндылығы орасан зор. Сонау жазу-сызу шыға қоймаған ерте заманда адам өз ойын тасқа , сүйекке, ағашқа ойып, қашап түсіріп отырған. Қазіргі қолөнер саласындағы «сүйек ою өнері», «ағаш ою өнері» деген сөздер сол ерте заманда қалыптасқан ұғымдар. Қолөнердің сала-саласында кең қолданылып келген, өнердің өте көне әрі күрделі түрі- ою-өрнек өнері. Қазақтың қол тума сәндік өнерінің барлық түрлеріне де оюлар мен өрнектер алғашқы элемент ретінде қолданылады. Ою мен өрнек қолөнер бұйымдарының тұтынушылық және эстетикалық мәнін аша түседі. Сондықтан да қолөнер заттарының әр қайсысындағы оюлау мен өрнектеуге, әшекейлеуге жіті зер сала білу керек. Бір кезде тасқа, ағашқа , сүйекке түсірілген ою-таңбалар келе-келе киізге, алаша, кілем тағы басқа заттарға салынатын болған. Ол белгі таңбалар арқылы халық белгілі бір ұғым түсініктерді аңғартып, біліп отырған. Бұдан ою-өрнек белгі таңбалары өмір қажетінен туғанын байқауға болады. Мысалы, қазақ халқының ерте кезден бергі әдет-ғұрп салты бойынша, бөтен жерге, алыс ауылға күйеуге ұзатылған қыз баланың белгілі бір уақыттан кейін төркін жағына сәлемдеме жіберуі тиіс екен. Сәлемдемеде жас келіншек өзінің күйеуге шыққаннан кейінгі тұрмыс жағдайын ою-өрнекпен бейнелеп жіберуі шарт болған. Қазақтың ұлттық ою-өрнектері мен оның атаулары көп. Ою-өрнек тарихына ой жіберсек, көп мағлұмат аламыз, даму кезеңдерін байқаймыз, уақыт өткен сайын жетіле бергенін көреміз. Сонымен, ою-өрнек дегеніміз геометриялық және бейнелеу элементтерінің жүйелі ырғақпен қайталанып , үйлесімді құрылуы
<span><span>
Халықтың тәуелсіздігінің ең басты белгісі – оның ана тілі, ұлттық
мәдениеті жоқ ел ешқашан да егеменді ел бола алмайды, болуы мүмкін емес.
Қазақ тілінің тағдыры үшін күрес соңғы жүз жылда бірде-бір толас
тапқан жоқ. Ұлы Абайдың заманын айтпағанда, Әлихан Бөкейханов, Ахмет
Байтұрсыновтар бастаған алып топ тіл мәселесіне ерекше мән беріп, оның
шексіз байлығын, суреткерлік қуатын, бейнелігі мен саздылығын көркемдік
сапаға жеткізді.
Бүгінгі таңда мемлекеттік тілді білу – мемлекеттік қызметкерлердің ең
басты біліктілік талабына айнала бастады. Қазір мұндай талап қойылатын
лауазымдар саны күн өткен сайын артып келеді.
Біз өзі намысшыл халықпыз. Біреу итің жаман десе де намыстанып
қаламыз. Тіл білетін қазақ – намысшыл. Тіл білмейтін қазақ одан да
намысшыл. Оларды тіл білмедің деп шетке итермеу керек. Қайта бауырға
тарту керек. Бізге көп тіл білгеннің артықтығы жоқ. Күні ертең
Бүкіләлемдік Сауда Ұйымына кіргелі отырмыз. Осы ретте бізге қазақ, орыс,
ағылшын, тіпті қытай тілін де мықтап меңгеріп алу керек. Әлемдік
бәсекеге түскелі жатырмыз. Домбыраны шерткендей, біздің мықты
мамандарымызды да мемлекет ісіне шертіп-шертіп таңдап аларда олардың
бірнеше тілді еркін меңгергеніне артықшылық беріліп тұрылуы тиіс.
Қазақстан – көп ұлтты мемлекет болғандықтан тіл мәселесі аса күрделі
мәселе болып отыр. Тіл мәселесінің өте нәзік екендігі, оның зорлықпен
емес тек қана шынайы ынталылықпен ғана ыңғайланатын шаруа екендігі
белгілі.
Ал тілдің өзі - тарих тереңіне бойлатып, өнер мен мәдениеттің кәусар
бұлағына сусындататын рухани әлеміміздің сарқылмас қазынасы. Олай болса,
қазақ тілінің мемлекеттік тіл мәртебесіне сай қолданылу аясын кеңейте
түсу қажеттігі - заңды құбылыс.
«Тіл туралы» Заңның 4-бабында: «Қазақстан халқын топтастырудың аса
маңызды факторы болып табылатын мемлекеттік тілді меңгеру – Қазақстан
Республикасының әрбір азаматының парызы” деп жазылған. Үкімет, өзге де
мемлекеттік, жергілікті, өкілді және атқарушы органдар Қазақстан
Республикасының барша азаматтарының мемлекеттік тілді еркін және тегін
меңгеруіне қажетті барлық ұйымдастырушылық, материалдық-техникалық
жағдайларды жасауға міндетті» - делінген.
Яғни, қазақ халқы болашақта өз ана тілін сақтап, дамыта алмаса,
күндердің күнінде өз алдына жеке мемлекет болып өмір сүруін тоқтатады.
Қазақстан тәуелсіз ел болып қалсын десек, онда ең алдымен қазақ
халқының ұлттық мәдениетін, ұлттық салт – дәстүрін, ана тілін дамытуға
күш салғанымыз жөн.
Қорыта келгенде, мемлекеттік тілді ғылым мен техниканың түрлі
саласына енгізіп, сапасын арттыру - уақыт талабы. Ал, уақыт талабын
орындау – баршамыздың абыройлы парызымыз
</span></span>
Жапырақтар қашан сап сары?
қашан көп жамбыр жауады ?
Қашан балалар үлкен демалыс кейін мектепке барады?
Жоспары
1.Кыс кеди.
2.кустардын жылы жерге ушуы.
3.кыстагы балалар.
Кыс келди.Айнала аппак кар.Дала суык.кыста жана жыл мерекеси келеди.оны ен биринши болып балалар асыга кутеди.
Кыста жыл кустары жылы жерлер издеп сонда кетеди.кыста калатында кустар болады.олар мысалга карга.ол кыстан корыкпай тотеп бере алатын кус.ал кыста жылы жерге кететин кустарга мысалы карлыг аш.
кыста балалар шангы тебеди,коньки тебеди,шана т.б.олар солай кысты откизеди.
Сауле и Салим совещались о том, что на восьмое марта подарить маме. Разговор начал Салим:
- Сауле, ты что маме подаришь?
- Папа сказал из магазина принесет крем, это подарю. Мама любит крем.
- Это будет не твой подарок. Это будет подарок отца. Ты не зарабатываешь деньги.
- Что ты подаришь, спросила Сауле
- Я сам потружусь, что получиться подарю,- сказал Салим. Они оба подготовили подарок маме на восьмое марта. Салим нарисовал на листке. Слова" Мама, Вас поздравляю с праздником 8 марта" вырезал из журнала, красиво наклеил.
Сауле у отца попросила крем. " У меня подарок лучше, мама будет довольна. У Салима что, такой подарок бывает? Мама такой подарок не возмет",- думала она. На праздник приготовили дастархан, поставили вкусные еды. Сауле и Салим друг за другом поздравляли маму, дарили свои подарки.
Мама взяла рисунок Салима посмотрела и сказала:
- У Салимжана какой хороший подарок! Ты какой художник! потом поцеловала в щеки.
Сауле постеснявшись посмотрела вниз.