Ну да а в чем смысл вопроса?
1.солдат был на фронте
2.сражение с предателем
3.победа
солдат был на фронте
<span>Иван Флягин говорит, что в своей жизни многое испытал, ему довелось быть и на конях, и под конями, и в плену был, и воевал, и сам людей бил, и его увечили. А в монастырь пришел всего несколько лет назад. “Всю жизнь свою я погибал и никак не мог погибнуть”, — говорит он. Тут все подступили к нему с просьбой рассказать о своей жизни. Тот согласился, но только рассказывать он будет с самого начала. </span>
<span>Повествовательная организация повести представляет собой сказ — воспроизведение устной речи, имитацию импровизационного рассказа. Причем воспроизводится не только манера речи рассказчика, Ивана Флягина, но и речевые особенности тех персонажей, о которых он рассказывает. </span>
<span>Повесть делится на 20 глав, первая представляет собой своеобразную экспозицию, пролог, остальные повествуют о жизни героя и являются отдельными, более или менее законченными историями. Логика повествования определяется не хронологией событий, а воспоминаниями и ассоциациями рассказчика («что вспомню, то, извольте, могу рассказать»). </span>
<span>Формально повесть обнаруживет сходство с каноном жития: рассказ о детстве героя, последовательное жизнеописание, борьба с искушениями.</span>
Көне буе, биш яшьлек уллары Артурны таба алмый, әти-әнисе, апа-абыйлары гаҗиз булды. Ул үзе кич соң гына кайтып керде дә, берни булмагандай, чишенә башлады.
— Кайда йөрисең син, малай актыгы?! Синең өчен без монда ничек ут йотканны беләсеңме, ә? — дип орышып каршы алды аны әтисе. Тик:
— Шуннан нәлсә булган? Йөлсә ни... Мин сезгә балысын да әйтеп йөлергә тиешме әллә? — дигән җавап ишетеп, телсез калды.
«Әх, әле син шулаймы?!» — дип кулына каеш алыйм, дисә, нәрсәдер исенә төшеп, тыелып калды, каешны акрын гына урынына куйды. Хатыны гына аңа көлемсерәп карап алды да, берни булмагандай, өстәлгә тәлинкә тезүен дәвам итте. «Афәрин, улым, әтигә әйбәт сабак бирдеңме?» — дигәндәй, өстәл артына килеп утырган малайның чуалып беткән чәченнән сыйпады... Улы, борынын тартып, аш китергәнне дә көтеп тормыйча, икмәккә ябышты. Аңа нәрсә, уен булсын да, тамагы туйсын... Әтисе белән әнисенең сүзсез генә нәрсәдер аңлашуында аның эше юк.
