Ответ:
Объяснение:
Первый чертеж - построение третьего вида.
<span>Обучать грамоте весь народ или несоразмерное число оного количества людей, — заявлял царский министр просвещения А. С. Шишков, — принесло бы больше вреда, нежели пользы".</span><span>В Саратове в начале XIX века было только одно учебное заведение (народное училище), преобразованное в 1820 году в мужскую гимназию. Здесь учились дети дворян, помещиков и крупных чиновников. Дети ремесленников, мещан, крестьян и других сословий не имели возможности получить образование.</span>В городе открываются частные учебные заведения. В 1826 году их насчитывается 54. Обучение находилось на низком уровне. Требовалось улучшение всей системы народного образования, без этого невозможно было дальнейшее развитие страны.В 1830 году городская дума открывает народное училище для мальчиков, а через год еще одно. В 1840 году дочь генерала Рылеева Анна Александровна создала при женском монастыре школу для девочек, где сама преподавала грамоту, арифметику, чистописание, а желающим — французский язык.<span>В губернии школ вообще не было, если не считать начальные школы в Хвалынске, Царицыне и Вольске. Лишь с 1837 года стали открываться сельские школы для детей государственных и удельных крестьян. Они влачили жалкое существование. На образование отпускалось очень мало средств. Зато на постройку Покровского собора в Вольске было истрачено за пять лет больше полумиллиона рублей.</span>
Кышның салкыннарыннан соң мин язны сагынып көтеп алам. Яз − табигатьнең кышкы йокыдан уяну вакыты. Бүген язның беренче генә көне. Аның әле кыштан әллә ни аермасы юк. Салкын. Бураннар да уйный. Ләкин мин боларны язның кыш белән тартышуы дип уйлыйм. Кояш барыбер үзенекен итә, җылыта. Түбәләргә боз сөңгеләре дә элеп куя. Кояш җылырак карау белән, боз сөңгеләреннән туктаусыз тамчылар сикерә башлый. Алар кояш нурларында энҗе кебек ялтырыйлар. Түбә калайларыннан пар күтәрелә. Чыпчыклар һәм песнәкләр дә күңеллерәк чыркылдаша. Көннәр дә озыная бара. Яз кояшы елмаеп карау белән, бөтен табигать кышкы йокысыннан уяна башлый. Кояш балкый, ул өй түбәләрендәге карларны эретә. Карлар эри башлагач, җылы яклардан кошлар да кайта башлар. Язгы җылы җил агачтагы яшь бөреләрне уятыр. Тиздән алар хуш исле яшел яфраклар ярырлар. Кояш эссе нурларын көннән-көн күбрәк сибәр. Җирдән җырлый-җырлый гөрләвекләр челтерәп агар. Бозлар кузгалыр. Кырларда беренче умырзая баш калкытыр. Кешеләр язгы эшләргә керешерләр. Язның да эше күп: иңе-буе күренмәгән кырларны кардан әрчисе, ямь-яшел уҗым басуларын ачасы бар. Кырларда тиздән тракторлар гөрләр − язгы кыр эшләре башланыр. Язның әле дымлы җирне үләннәр һәм аллы-гөлле чәчәкләр белән бизисе бар. Ә бүген әле март башы гына. Төннәрен салкын булса да, көндезен инде кояш балкый. Туган җиребезгә яз килә, яз исе аңкый. Яз − матур, шатлыкларга бай, күңелле вакыт. Түрдән уз, яз!
<span>
</span>
<span>Озеро называется Лаго-Маджоре </span>
Эта прекрасная картина вызывает у меня восхичение восторг