Смутак =туга,сум, жаль жальба журба
антоним смутак - радасць
Паслядоўны рад:
Жоўтае лісце засыпала траву, мох, сцежкі. (аднародныя дапаўненні траву, мох, сцежкі)
Хлопчыкі, дзяўчынкі і іх бацькі ўвайшлі ў залу. (аднародныя дзейнікі хлопчыкі, дзяўчынкі, бацькі)
папарна аб'яднаныя:
На лузе расквітнелі рамонкі і дзьмухаўцы, браткі і незабудкі. (аднародныя дзейнікі рамонкі і дзьмухаўцы, браткі і незабудкі)
У школе вучні чытаюць і пішуць, вывучаюць і даследуюць. (аднародныя выказнікі чытаюць і пішуць, вывучаюць і даследуюць)
з абагульняючым словам:
Пыл быў усюды: на сценах, на вокнах, на падлозе. (аднародныя акалічнасці на сценах, на вокнах, на падлозе з абагульняючым словам усюды)
Чырвоных, зялёных, жоўтых - усякіх алоўкаў купілі Алене. (аднародныя азначэнні чырвоных, зялёных, жоўтых з абагульняючым словам усякіх)
Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўные каштоўнасці; што трэба памятаць і паважаць сваіх продкаў.
Канчатки 1. мыЮся , сварЫМся. 2. Мыюся - 1 спражэнне ; сварымся - 2 спражэнне.
<span>І. Бегчы науздагон, выцерці насуха, вывучыць на памяць, рабіць па- новаму, ісці паціху, злёгку стаміцца, рабіць як след, азірацца раз-пораз, схапіць на ляту, падзіцячы непасрэдна, замяло наглуха, запомніць на заўсёды, на дзіва прыгожы, па-летняму цёпла, паспець як раз на вячэру, бегчы без аглядкі, ліў безперастанку, напярэдадні свята, крыкнуў на хаду, палюбіў змалку, ляжала упоперак, павярнуў улева, бачыць далёка- далёка, па-мужчынску стрымана.
II. 1. Хмызняк паварочваў убок, нават тpoxi кудысьці назад. 2. Усе прыкметна спяшаліся, i, як Ляўчук неузабаве заўважыў, усе насустрач яму, некуды у бок вакзала. 8. Дым паволі папоўз угару. 4. Выехаць назад адразу не ўдалося: вагон маглі прычапіць назаўтра, дый то пад вечар. 5. Горы тут сыходзіліся ушчыльную. 6. На перадзе было цixa, недзе зводдаль па-начному прыцішана скрыпеў драч. 7. Васіль быў чалавек на дзіва ўраўнаважаны i па-вайсковаму спакойны. 8. Колькі б нам за жар-птушкаю услед нi ганяцца, а усе роўна прыблудзім назад у сяло. 9. Мяне лёгка было зачапіць бездай прычыны.</span><span> 10.3ранку неба было чыстае i яснае, яснасць стаяла доўга удзень, але пад вечар проста увачавідкі пачыналі пухнуць хмары. 11. Звярнуўшы набок, яна прыпыняецца якраз на той ручаіне. 12. Урэшце я паціху абагнаў Васіля. 13. Данік заплакаў не уголас, а па-мужчынску цixa.
III. Узiмкy рака іншая. Яе наглуха забівае снегам. Снег усюды. У гэтым белым свеце многа-многа цікавага. Зацішна ў рацэ, кожнаму звяру прытулак. Асцярожна прыходзілі уначы пажывіцца крушынай зайцы. Яны стаялі стаўпкамі, памалу грызлі кару.
Крыху у бок ад зайцавага следу лёг чоткі роўны след: лапа за лапу. Гэта пацixy падкрадвалася лісіца. Вось тут яна даволі доўга чакала, пакуль заяц неасцярожна падыдзе бліжэй.
Так сама мышыная сцежка дробных слядкоў нацянькі прашыла раку ад берага да берага. А збоку гэтага следу двайны след: тхор імкнуўся след у след за мышшу.</span>
