Ганец прынёс вестку аб пачатку вайны і загад гаспадару хутарка Яну Шымкунасу ехаць з канем у гміну для патрэб мабілізацыі. Ля хутарка на горцы стаіць паўбатарэя. Салдаты жартуюць з дочкамі Шымкунаса, дапамагаюць гаспадару зносіць снапы. Увечары салдаты гасцююць у хаце літоўца. Чакаецца бой. Ноччу прыходзяць салдаты (ужо іншыя) ламаць вароты, дзверы на будоўлю бліндажоў. Старому абяцаюць заплаціць. Усё руйнуецца. Цэлы дзень ідзе бой. Немцы адступілі. Шмат забітых і параненых. На нейкі час хутарок застаўся ў тыле. Праз месяц становіцца вядомым, што рускае войска адступае. Міма роднай хаты праходзіць сын Шымкунаса Блажыс. Ён раіць блізкім выкапаць за дваром яму, накрыць тоўстым бярвеннем з зямлёй і ў час бою хавацца там. Пасля бою хутарок занялі немцы. У Янавай хаце сядзяць нямецкія пехацінцы, п'юць кофе. Іх праганяе дзяншчык, бо кватэра патрэбна афіцэрам. Гаспадарам загадваюць пакінуць хату. Праз два тыдні рускае войска перайшло ў наступленне. У сценах хаты Шымкунаса меціны ад куль. Не чуваць вясёлых галасоў Янавых дачок. Монцю немцы павялі нібы капаць акопы, а Ядвіська ляжыць хворая, непрытомная. Нягледзячы на строгі загад мірных жыхароў не чапаць і за ўсё плаціць, салдаты грабяць хутаркі. У Яна паламалі калодкі, шукаючы мёд, выбіраюць з ямаў бульбу. З палону разам з іншымі дзяўчатамі і маладымі жанчынамі вярнулася Монця. «Сляды мук, перажытага сораму і гвалту адбіліся страшным выглядам на твары». Зноў з боем адступае войска. Хутарок ужо нельга пазнаць. Палова будоўлі згарэла, страха ў хаце прабіта. Ян сядзіць на шкле ад пабітага акна. Вяртаюцца дамоў з хатулямі Монця і Ядвіся, не паспеўшы на машыну. Апошнія рускія салдаты пакідаюць хутарок. «Адзадзі і справа гудзіць глухая, асцерванелая, нястрыманая кананада».
<span>Если мы встречаем препятствия на пути к цели, то имея друга их легче будет преодолеть (этот друг есть, волк.)</span>
Видят что оба поединщика работают
не по правилам хорошей игры: Калашников так ударит что опричник падает мертвым и на правах судьи спрашивает убийцу: нехотя
или по воле укокошил он слугу его верного, а если по воле, то за что
и про что. На второй вопрос Степан Парамонович Калашников, естественно,
ответить не может, а на первый отвечает сразу: «Я убил его вольной
волею». Поражённый его искренностью (мог бы сослаться на неопытность,
всем видно, что новичок), Иван Васильевич, играя лучшую из своих ролей —
царя Грозного, но Справедливого, хотя и отправляет Калашникова
на плаху, (казнить) обещает исполнить предсмертную его просьбу: не оставить
царскою милостью осиротевшее семейство. И, как ни странно, выполняет
обещание! Алене Дмитриевне и сиротам — казённое содержание, а братьям
Калашниковым — беспрецедентное право: «торговать безданно, беспошлинно»
«по всему царству русскому широкому».<span> </span>
Гипербола эта фигура(используется в математике).
Антитеза это противопоставление(в литературе)
Олицетворение это изображение неодушевлённых предметов,как одушевленный(в литературе).
Короче говоря,антитеза и олицетворение это термины в литературе,а гипербола в математике.
Ответ:Гипербола.
В балладе Жуковского во второй части подробно описываются дикие звери, которые должны внушить читателю настоящий страх. Здесь и "Косматый лев" и "Смелый тигр" и "Два барса". Автор дает понять читателю, что главного героя ждет настоящая опасность.