Ответ:па - приставка, бач- корень, энн - суффикс, я - окончание
Объяснение:
1. Сонейка яснае свецiць и грэе, ах, як сонейка грэе i свецiць! А птушачкi пяюць, аж залiваюцца! Так цёпла, так прыгожа на свеце! Мамка, а як табе?
2. i маю цялушачку, што мамка аддала мне гадавпць сабе на пасаг калiсь.
3.Служыць iсцi ý чужую хату, да чужых людзей. У няволю iсцi!
4. Ах, Божа мой, Божа! Такi даканалi старога!
5. Цi ж я вiнаватая, што я такая?
Мая родная мова - беларуская, и я кажу гэта з гонарам, бо для мяне яна самая лепшая. Тольки беларуская мова гучыць так милагучна, тольаи у ёй ёсць такия дзиуныя словы, як "дзякуй","добрай раницы/дня/вечара","да пабачэння","кали ласка"... Пра апошния нават Пятрусь Броука написау верш, яки так и называецца:"Кали ласка".
У любимай мове, роднай, наскай
Ах, якия словы "кали ласка"!
Як звиняць яны сярдэчную струною,
Праз усё жыццё идуць са мною!
Апошни радок напаминае мне об тым, што мы, беларусы, забываем нашу мову, карыстаючыся рускай. Наконт гэтага Лёля Багданович пиша:
Давайце не цурацца нашай мовы,
Заужды на мове роднай размауляць,
Бо хиба ёсць пяшчотней што, чым словы,
Якия з вуснау матчыных гучаць.
И не адна яна хвалюецца з гэтай нягоды. Пимен Панчанка таксама хоча звярнуцца да людзей и пиша так:
Кажуць, мова мая аджывае
Век свой цихи: ёй зникнуць пара,
Для мяне ж яна вечна жывая,
Як раса, як сляза, як зара.
На беларускай мове написана шмат вершау и апавяданняу, але хочацца, каб не тольки у вершах шучали ласкавыя, пявучыя беларуския словы, але яшчэ и у жыцци, кожны дзень чуць непауторнае "добры дзень", цудоунае "дзякуй", чароунае "кали ласка" и милагучнае "будзьце ласкавы".
Плаксун, атрымаўшы згоду, едзе у маёнтак, абвяшчае пра свой намер пану, аддае за Варку выкуп.Ноч была ціхая і пагодлівая, голас дуды чуцён далёка, рэха адзывалася па ўсёй ваколіцы, у вёсках не змаўкаў сабачы брэх.Вечар быў цёмны, неба пакрыта хмарамі, нідзе аніводнае зоркі, падаў густы снег.Кажуць, тыя, хто набліжаўся да яе, чулі такія словы: "Няма каму даверыць таямніцу сэрца майго!"Як узышло сонца, сабраліся ўсе рыбакі, прыехаў ксёндзплябан, пакрапіў свянцонаю вадою нерат і возера.<span>Все предложения взяты из "Шляхціц Завальня або Беларусь у фантастычных апавяданнях" Яна Баршчэўскага.
А тут і спаткала абодвух ваяк вялікая ростань на некалькі год: у горад вілася дарога мая, у вёску імкнулася сцежка яго.Я азірнуўся: сябры ішлі за мной.Паміраць збірайся - жыта сей.Нарэшце ўвайшлі ў лес; пад нагамі зашапацела пажоўклае, пакарабачанае лісце.Не хочаш з маладосці працаваць - будзешь на старасці з торбаю скакаць.Расце на гэтым агародзе бульба, цвіце мак, уздымаюць галоўкі сланечнікі Чарнела неба ад хмар, шумеў голым веццем узлесак. <span>Трапечуць чырванаватым лісцем маладыя асінкі, хваляцца сваімі ярка-чырвонымі гронкамі стройныя рабіны.</span>
</span>