Насколько я помню, это суседняя мяккасць
Мілагучнасць беларускай мовы абумоўлена мяккасцю, якая перадаецца ад суседніх гукаў. Музычнасць мове надае вялікая колькасць адкрытых складоў. Павышае мілагучнасць беларускай мовы санорны гук "ў": аўтар, воўк, заўтра, заўсёды. Таксама прыемныя слыху падоўжаныя л’, н’, з’, с’, дз’, ц’. Беларуская мова адшлiфаваная, апрацаваная, непаўторная, разнакаляровая, як каштоўны камень.
Апошні дзень восені выдаўся сумным. Усё неба зацягнулі шэрыя тоўстыя хмары. З іх сыпаўся дробны самотны дождж. Дрэвы стаялі з голымі чорнымі галінкамі. Горад таксама быў шэры. Дзьмуў моцны вецер. Людзі спяшылі некуды з сур’ёзнымі тварамі. І раптам сярод гэтай шэрасці засвяціў сонечны праменьчіык. Вечер разагнаў хмары. З-за іх выглянула блакітнае неба. Сонца засвяціла мацней, і адразу стала прыемна. І людзі пачалі ў<span>сміхацца.</span>