ДА,и в древнем Новгороде,и в древнем Киеве <u>были</u> Софийские соборы.
Восень — адна з найпрыгажэйшых пор года. Яна, нібы чараўніца, перамяшала розныя фарбы і ўпрыгожыла траву, лес, лісце на дрэвах. Колькі разнастайных адценняў колераў! Трава засыпана дываном з лісця клёнаў, яблынь, дуба. Тут і чырвона-жоўтыя, аранжава-карычневыя, бурштынава-залацістыя адценні — толькі таленавіты мастак мог стварыць такую палітру.
Сваё захапленне прыродай восенню людзі шмат разоў выказвалі мовай мастацтва. Восені прысвяцілі свае творы музыканты, пісьменнікі, мастакі, бо прырода — самая старажытная і магутная крыніца цудоўнага. У п'есах П.І.Чайкоўскага «Верасень», «Кастрычнік», «Лістапад» можна адчуць непаўторнасць і прыгажось кожнага з месяцаў восені.
А якія прыгожыя малюнкі можна ўявіць, прачытаўшы вершы А.Грачанікава «Восень», У.Караткевіча «Лісце», А.Коршака «Кляновы ліст», П.Панчанкі «На Палессі восень...». З гэтых твораў перад намі паўстае жанчына-чарауніца, якая робіць розныя цуды: пускае павучкоў на павуцінцы, хавае кветкі, раскідвае каляровае лісце, кладзе лета ў стагі спаць.
Я таксама люблю восень, асабліва цёплую, сонечную, якую завуць «бабіным летам». Неба ў гэты час празрыстае, сіняе. А дрэвы такія прыгожыя, апранутыя ў святочнае адзенне. На рабінах гараць чырвоныя пацеркі. Вось як апісвае восень Л.Геніюш у вершы «Малюе восень»:
Стол-Пызан,Стул-<span>Улӧс </span>
Это жевить поселок там же гряз .просто немусорите
