-сәлем
-сәлем
-Сен Т . Нұрмағамбет атамыз туралы білесің бе?
-иа
-менде білемін
-олардың бар болмысын не арқылы білеміз?.
-олардың жазған монологтары,сөйлеген сөздері арқылы біле аламыз
-жарайсын
-рақмет
Ажем мены суйеды. Козымсын алтындай деп, жаксы кореды
- Бүгін қалай уақыт өткіздіңіз? Мен компьютерде отырдым.
-Барлық жастар компьютермен отыр ма? Неліктен?
-Өйткені қазір бұл заманауи.
Ежелгі қалалар.
<span> Ежелгі
қалалардың бірі-Отырар. Ол VI-VIII ғасырларда Сырдария өзенінің орта тұсындағы
ірі мемлекетітің астанасы болған.ХVI-XVII ғасырларда Отырар саяси, шаруашылық
және мәдени орталық болған. Отырар алғашқы кезде Фараб деп аталады. Отырарда
медресе, мешіт, базар, монша, басқа да ғимараттар болған. VІІ ғасырдан бастап
Тараз деген тағы бір әйгілі қала Ұлы Жібек жолы бойындағы ірі қалалардың біріне
айналған. Бұл қалада сәулет өнерінің тамаша ескерткіштері болған. Олар Айша
бибі кесенесі мен Бабажы қатын кесенесі. Әйгілі Тараз моншасы-Орта Азия мен
Қазақстандағы ең алғашқы моншалардың бірі. Х-ХІІ ғасырлар-қаланың ең гүлденген
кезі. ХVІІ ғасырдан бастап бірте-бірте халқы азайып, шағын елді мекенге
айналады</span>
АНА
Үйдің іші ұйқыда,
Түн ортасы шамасы,
Бесікте ауру бөбекті
Тербетіп отыр анасы.
Үнсіз меңіреу ұзын түн
Азнап жел есіктен,
Шұқиып отыр анасы
Көзін алмай бесіктен.
Бөбек жатыр балбырап
Демігіп қызып, қысылып,
Ауық-ауық селк етіп.
Әлденеден шошынып
Селк етсе бөбек, ананың
Өзіне ажал жеткедндей.
Жүргенде біреу біз
сұғып алып кеткендей...
Үнзіз меңіреу ұзын түн,
Шөккен қара бір нардай,
Сарғайып ана сарылып,
Шоқиып отыр дем алмай...
Таң алдында қара бұлт
Күңіреніп көкті жабады,
Бөбегінің бетіне
ананың жасы тамады
<span> МАТЬ Полночь скоро, легли все спать Уснуть не может только мать Взгляд не отводит от колыбели Младенца щеки порозовели Забралась хворь в его постель А мать качает колыбель Печаль в душе, грустит она Ночь молчалива и длинна Лишь ветер воет у дверей Мать на коленях, трудно ей Как шилом в сердце, не до сна Ночь молчалива и длинна Верблюжьему подобен вздох Застала вдруг беда врасплох Терзает жар младенца тело Он вздрагивает то и дело С ним в содроганье мать его С испугом невесть от чего Бдит на коленях, не дыша. Как будто чует смерть душа Явилось утро с болью жгучей Затмилось небо черной тучей Лицо младенца и глаза Смочила матери слеза.
</span>
