<span>Жүрегіме жылуыңды құясың.
Кенже балаң келді өзіңді сағынып,
Аман жүрші, соның өзі сый асыл.</span><span>Аналардың ақ сүтінен нәр алған,
Аналардың үмітінен жаралған.
Сәби едік, енді қазір ер жеттік,
Жүректерде биік мақсат, бар арман.</span><span>Сен туған жер бақша менен бау ма екен,
Ана, өзіңдей бақытты жан бар ма екен?
Ержетсем де еркелегім келіп тұр,
Балалық кез қай жерлерде қалды екен.</span><span>Жаның мөлдір жанарындай ботаның,
Мейіріміңді мәңгі әнге қосамын.
Кенже балаң сенсіз қалай тұра алар,
Сағынышпен мен жолыңды тосамын.</span>
Дастархан басында сыпайылық сақтау керек. Оның ережелерін сақтау барлығымыздың міндетіміз.
Дастархан басына күттірмей, жұртпен бірдей отыру.
Тамақты асықпай, үрлемей жеу.
Ауызды толтырып алып, сөйлемеу.
Құралдарды тарсылдатпай, жай қолдану.
Ас ішіп болған соң рахмет айту
Алтай: бұғы-марал; аю, жабайы шошқа, таутеке, қаракүзен; бұлғын ақкіс.
Сарыарқа:бұғы, түлкі, қасқыр, елік, ақбөкен.
5-тапсырма
Қасқыр - ауыз, түлкі - құйрық. Қасқыр қартайса да, қойға әлі келеді. Қасқырдан қайрат кетсе, Ешкіні «апа'», текені «жезде» дейді. Қасқыр қарызын терісімен өтейді. Қасқыр айдағанға көнбес, Шошқа байлағанға көнбес. Қасқырдың ойлағаны - арамдық, Қойдың ойлағаны - амандық. Қасқыр да қастық қылмайды жолдасына. Қасқырдың күшігін қанша асырасаң да, Тоғайға қарап ұлуын қоймайды. Кәрі қасқыр қақпанға түспейді. Кедей мен бай жолдас болмас, Қасқыр мен қой жолдас болмас. Қой терісін жамылған бөрі. Бөлтірігін алма шуланның, Шұрқан салар қораңа. Қасқыр ұлып ұяласын шақырады. Айқалай-айқалай, қасқырдан да ұят болды. Қасқыр тойғанына емес, қырғанына мəз.
Что шепчет нам недремлющий брегет? —
«Уходит жизнь... Её все меньше, люди...
Вот кончилась минута на глазах,
Была и нет... И больше уж не будет...»
Часы идут и нашу жизнь крадут,
Куда её уносят — Бог их знает,
Не удержать нам реку из минут,
Неумолимо время исчезает.
Чего же ты медлишь? Делай всё сейчас,
Лови свой миг любви или прозренья,
Чтобы потом на годы не пенять.
Не упускай же этого мгновенья!
Ах, годы старости — студёная вода,
Часы кружатся льдинами, не тают
И шепчут мне: «Не будешь!... Никогда...»
Часы идут...
И внук мой подрастает.