Question

Казяз соченения я хочу стать врачом на казахском языке

Answer 1

Ең ерте балалықтан маған табиғат ұнады. Өзінің денесінің бас-басы торымен мен қапта- әлемнің көркін, оның үйлестігінің сездім. Маған ылғи болу қала- пайдалы әлемге және адамдарға, сол себептен мен барлық көмектестім.

 

  Қашан маған жастар бес болды, мен в докторлар ойнау стала. Мен ойыншықты сайладым, оны - қарады және шипаны тағайындады. Бас менің өзінің дәріқобдиы болды, қайда алып еспе және несколько осы пісектер жатты. Әрине, прабабушка инелерді тартып алды, чтобы мен жараланбадым, бірақ ләззат ойыннан кіші болмады. Мен қуыршақ, зверюшек, ал кейін барлықты оның карточкаларына ауруды қараттым жазып ал-. К өкінішке, жаз- және бес жаста оқы- мен тағы білмедім, сол себептен ырғақтарды орынына әріптердің жайдан-жай қойды.

 

  Тез арада мен жалықтыр- ауруды қарат- қуыршақ - және мен стала көрсет-, не ауруды қарат- әже. Сияқты правило, мен оған массажды тағайындадым. Маған түйу ұна- оның аурулы аяғын - және, сияқты не оғаш, оған оңайырақ болды. Кейін мен өзі массаж ша кітап және меншікті түйсіктерге, ал өзінің ұсталықтарының жасау оқыдым өзінің отбасысының мүшелерінде сына-. Жайдан-жай

Answer 2

Я тебе тему скину , но ты сама на казах переведи.

 

 С самого раннего детства мне нравилась природа. Каждой клеточкой своего тела я ощущала красоту окружающего мира, его гармоничность. Мне всегда хотелось быть полезной миру и людям, поэтому я всем помогала.

  Когда мне было лет пять, я стала играть в доктора. Я выбирала игрушку, осматривала ее – и назначала лечение. У меня была своя аптечка, где лежал огромный жгут и несколько настоящих шприцев. Конечно, прабабушка забрала иголки, чтобы я не поранилась, но удовольствие от игры меньшим не становилось. Я лечила кукол, зверюшек, а потом записывала все в их карточки. К сожалению, писать и читать в пять лет я еще не умела, поэтому просто ставила крючочки вместо букв. 

  Вскоре мне надоело лечить кукол – и я стала делать вид, что лечу бабушку. Как правило, я ей назначала массаж. Мне нравилось растирать ее больную ногу – и, как ни странно, ей становилось легче. Потом я сама училась делать массаж по книгам и собственным ощущениям, а свои умения испытывала на членах своей семьи. Просто приятно делать массаж – и понимать, что человеку становится легче.

  Еще до школы я думала, что буду врачом или учителем, но стремление помогать людям победило. Сегодня я твердо уверена, что стану врачом – и буду спасать человеческие жизни. Конечно, со специализацией я пока не определилась, но, скорее всего, я стану терапевтом. Только этот врач знает все о здоровье, о чем я и мечтала с самого детства.