Ответ: Тау- адамға ерекше эмоциялар береді.Тауларға қарап отырсақ,әрқайсысы әдемі болып келеді.Тау етегіне шыққан адамдар таза ауамен демала алады.Себебі таулы аймақтарда машина,зауыттар болмайды. Таулар адамға қолайлы табиғатымен, таза ауасымен, жасыл шөптерімен пайдалы.Себебі қалада жоқ табиғатты,тау етегіндегі аймақтардан байқауға болады.
Алматы қаласында мұражайлар көп соның ішінде Ә Қастевтың Орталық өнер мұражайы,Д.А Қонаев атындағы мұражай,,Орталық мемлекеттік мұражайы,Кітап мұражайы ,М.О Әуезовтың және тағы да басқа мұражайлар көп,
Маған Ә. Қастеев атындағы мұражай ұнайды,себебі онда қолөнердің, декоративті өнердің, скульптуралық, графикалық шығармалардың 20 мыңнан астам экспонаты бар.Мұнда 14 көрмеден басқа, кезекті және жылжымалы көрмелер өтіп тұрады.Көрмелерде Қазақстан Одағының суретшілерінің суреттері басқа да экспонаттар бар .Мұражайдың жинағы шығыстан батысқа дейінгі ежелгі заманнан бүгінгі күнге дейінгі өнердің тарихын бейнелейді. <span>Ә.Қастеев атындағы мұражай әлемдік мәдени мұраларды сақтау, оларды зерттеу және танытуда маңызды іс шараларды орындайды.</span>
Жоспары.
1) "Клмпьютер" сөзінің мәні және анықтамасы.
2) Бірінші есептеу машинасы.
3) Компьютер- негізгі ақпарат құралдары.
Мен шебермін
сен шеберсін (н с хвостиком)
сіз шеберсіз
ол шебер
Жас бала анадан туғанда екі түрлі мінезбен туады: біреуі - ішсем, жесем, ұйықтасам деп тұрады. Бұлар - тәннің құмары, бұлар болмаса, тән жанға қонақ үй бола алмайды. Һәм өзі өспейді, қуат таппайды. Біреуі - білсем екен демеклік. Не көрсе соған талпынып, жалтыр-жұлтыр еткен болса, оған қызығып, аузына салып, дәмін татып қарап, тамағына, бетіне басып қарап, сырнай-керней болса, дауысына ұмтылып, онан ержетіңкірегенде ит үрсе де, мал шуласа да, біреу күлсе де, біреу жыласа да тұра жүгіріп, «ол немене?», «бұл немене?» деп, «ол неге үйтеді?» деп, «бұл неге бүйтеді?» деп, көзі көрген, құлағы естігеннің бәрін сұрап, тыныштық көрмейді. Мұның бәрі - жан құмары, білсем екен, көрсем екен, үйренсем екен деген.
Дүниенің көрінген һәм көрінбеген сырын түгелдеп, ең болмаса денелеп білмесе, адамдықпен орны болмайды. Оны білмеген соң, ол жан адам жаны болмай, хайуан жаны болады. Әзелде құдай тағала хайуанның жанынан адамның жанын ірі жаратқан, сол әсерін көрсетіп жаратқаны. Сол қуат жетпеген, ми толмаған ессіз бала күндегі «бұл немене, ол немене?» деп, бір нәрсені сұрап білсем екен дегенде, ұйқы, тамақ та есімізден шығып кететұғын құмарымызды, ержеткен соң, ақыл кіргенде, орнын тауып ізденіп, кісісін тауып сұранып, ғылым тапқандардың жолына неге салмайды екеміз?
Сол өрістетіп, өрісімізді ұзартып, құмарланып жиған қазынамызды көбейтсек керек, бұл жанның тамағы еді. Тәннен жан артық еді, тәнді жанға бас ұрғызса керек еді. Жоқ, біз олай қылмадық, ұзақтай шулап, қарғадай барқылдап, ауылдағы боқтықтан ұзамадық. Жан бізді жас күнімізде билеп жүр екен. Ержеткен соң, күш енген соң, оған билетпедік. Жанды тәнге бас ұрғыздық, ешнәрсеге көңілменен қарамадық, көзбен де жақсы қарамадық, көңіл айтып тұрса, сенбедік. Көзбен көрген нәрсенің де сыртын көргенге-ақ тойдық. Сырын қалай болады деп көңілге салмадық, оны білмеген кісінің несі кетіпті дейміз. Біреу кеткенін айтса да, ұқпаймыз. Біреу ақыл айтса: «Ой, тәңірі-ай, кімнен кім артық дейсің!» - дейміз, артығын білмейміз, айтып тұрса ұқпаймыз.
Көкіректе сәуле жоқ, көңілде сенім жоқ. Құр көзбенен көрген біздің хайуан малдан неміз артық? Қайта, бала күнімізде жақсы екенбіз. Білсек те, білмесек те, білсек екен деген адамның баласы екенбіз. Енді осы күнде хайуаннан да жаманбыз. Хайуан білмейді, білемін деп таласпайды. Біз түк білмейміз, біз де білеміз деп надандығымызды білімділікке бермей таласқанда, өлер-тірілерімізді білмей, күре тамырымызды адырайтып кетеміз.