Традиция - это обычай, установившийся порядок в поведении,в быту, а также что перешло от поколения к другому.
В нашей семье есть свои традиции. Самые важные - гостепреимно и уважение в людям. Гостей мы всегда встречаем с радостью и уважением. Уважать других меня приучили с детства. Также о праздниках. Мы привыкли отмечать их в кругу семьи. Это одна из наших традиций! Мы поздравляем друг друга с новым годом, 23 февраля, 8 марта и лнем рождения.
У меня есть кот, и я его назвал Влад. Он пушистый, с длинными усами и любит пить молоко. Я очень люблю Влада, хоть у него и странная форма ног. Мне с ним весело. Иногда, он ложится ко мне на колкни и начинает запевать песни. Он всегда слушает меня, хоть и не может ничего посоветовать. Без влада мне бы было скучно и грусно.
Фея Сильза была ещё совсем маленькой, когда захотела учиться у самого Главного Волшебника. "Одумайся, дружок!" - говорил ей Риттер, её лучший друг. Но Главный Волшебник сказал:
- Она может быть очень способной феей. Позвольте ей учиться у меня. И он не ошибался. Но Сильза была лишена талии.
Она попросила у Главного Волшебника заклинание для похудания. Главный Волшебник сказал:
- Нет тебе счастья на этой земле, Сильза. Нет такого заклинания в нашем мире. Для того, чтоб похудеть тебе, Сильза, нужно идти в Мир Живых, Мир Людей. Только там ты можешь похудеть.
Когда Сильзе исполнилось десять лет, она прогнала Темноту и Сумерки из Потустороннего Мира в людской. Солнце после этого начало палить нещадно, Сильзе стало нечего есть, и она стала худеть*. У неё появилась самая тонкая талия в Потустороннем Мире. Сильза стала подниматься на Кори, Гору Темноты, чтобы затемнить Солнце. И тут к ней подлетел Риттер и спросил, смеясь:
- Ты хотела иметь тонкую талию. Ты её получила. Чего же ты хо- чешь ещё?
- Хочу, чтоб было темно!<span> </span>
Жители города, после нападения козаков, резко обеднели, многие умирали от голода. Пытались противостоять им, но не получалось. Только потом к полякам прибыло подкрепление
Біржан мен Сара айтысы – өзінің құрылысы мен мазмұны жағынан болсын, көркемдігі жағынан болсын, қазақтың ақындар айтысының ішіндегі үздігі. Біржан мен Сара айтысы айтыстың екі түрін де (қыз бен жігіт айтысы, ақындар айтысы) толық қамтиды. Бір жағынан, бұл шаршы топта сөз таластырған саңлақ ақын жігіт пен шешен ақын қыздың дарынды айтысы болса, екінші жағынан, ру атынан сөйлейтін екі ақынның да айтысының үлгісі болып саналады.
Біржан да, Сара да – көпке мәлім, тарихта белгілі адамдар. Біржан сал Қожағұлұлы бұрынғы Көкшетау облысы, Еңбекшілдер ауданында 1834 жылы туып, сол жерде 1897 жылы қайтыс болған. Біржан жас шағынан әнге, өлеңге әуестенеді. Өнер жолына түскен табиғи талант иесі көп ұзамай-ақ, әнші ақын, сал Біржан деген атаққа ие болады. Ел аралап, ән салып, айтысқа түсіп, ойын көркі, той көркі атанады. Арқаның ардагер әнші-композиторлары Жарылғапберді, Ақан, жаяу Мұса, Балуан Болақ, Естай сияқты өнерпаздар Біржанның әншілік мектебінен шыққан. Біржан көптеген ән шығарды. Оның «Көкшетау», «Жанбота», «Ләйлім шырақ», «Адасқақ», «Жамбас сипар» сияқты әндері – қазақ музыка мәдениетінің алтын қазынасына қосылған үздік туындылар.
Біржанның басқалардан ерекшелігі – ол жай ақын ғана емес, сонымен бірге әнші де. Оның даңқы – әуелде әнмен жайылған адам. Бірақ ол – әнді әрі шығарушы, әрі тамаша орындаушылығымен қатар, әніне лайық сөз өрнегін, бояуын таба білген ақын да. Біржан мен Сара айтысындағы асқақ, өр сөздердің түп-тамыры да осы қысқа-қысқа ән мәтіндерінде жатыр. Біржанның Сарамен айтысы – бүкіл халық игілігі, халықтың тамаша сүйсініп тыңдайтын өлеңі болады.