Метафора<span> (</span>грек metaphora<span> – ауыстыру) – </span>троптың<span> (</span>құбылтудың) бір түрі. Құбылыстар мен заттардың ұқсастық белгілері негізінде астарлы мағынада қолданылуы.
Метафораны<span> сөз өнері (</span>поэтика<span>, </span>риторика<span>), </span>эстетика<span>, </span>логика<span>, </span>философия, тіл (стилистика, лексикология, психолингвистика) ғылымдары зерттейді. “Метафора табиғатында жұмбақтылық бар” (Аристотель<span>). Сөз өнерінде метафораның </span>символикалық<span>, </span>эмоционалдық<span> ерекше мәні бар. Абай өлеңдеріндегі “жастықтың оты”, “жүректің көзі”, “дүние есігі” деген Метафоралармен қатар дәстүрлі қолданыстағы метафоралар кездеседі: жан азығы, табиғат-ана, өмір-өзен, өмір сыбағасы, асау толқын, т.б.</span>
1.Тұрардың сабаққа селқос екенін аңғарды.
2.Тұрар тақтаға шыққанда, бүкіл класс тына қалды.
3. Көзінің алақ-жұлағы жоқ, өте сабырлы.
4. Әріпті мұғалімдікінен айнытпай әдемілеп жазып шықты.
А аңыз
І аңыздың
Б аңызға
Т аңызды
Ж аңызда
Ш аңыздан
К аңызбен
А күйші
І күйшінің
Б күйшіге
Т күйшіні
Ж күйшіде
Ш күйшіден
К күйшімен
Қонақ – үйге келген мейман.
Танымайтын кісі “құдайы қонақ”, әр түрлі тілеулестікке, тойға шақырылған мейман “арнайы қонақ” болып саналған. Халықтық ғұрып бойынша, келген адам үйге баса-көктеп кірмей, сырттан дауыстап, үйдегілерге белгі береді. Үйге келген адам әуелі шаңыраққа сәлем беріп кіруі керек. Түсте келген қонаққа түстік, кешке келгендерге қонақасы берілген. Үлкен ас кезінде қонақтар төрден есікке қарай, жасының үлкендігі мен мәртебесіне байланысты орналасады. Қымыздан кейін ет ұсынылады. Құдайы қонақ түскен үйде отағасы жоқ болса, астан дәм татып, ауыз тиген соң, түнемеге басқа орын іздестірген. Қонақты қарсы алған отағасы есік ашып, алдымен оны кіргізеді, шығарып саларда қонақтың өзі ашуы керек. Үй иесі ашса, онда қонақты қуғанмен бірдей саналады.[1]