Павлодар қаласы Ертіс әскери бөлімінің форпостыларының бірі ретінде 18 ғасырдың басында пайда болған ескі қала. Халық өсиеті бізге қазіргі Павлодар орналасқан орында XVIII ғасырға дейін тайпалардың көшіп-қонғанын жеткізді, оның ішінде қазақтар да жазғы уақытта өз киіз үйлерін орнатқан. Бірақ киіз үй қонысының атауы болмағандықтан ол еш картада белгіленбеген. 1720 жылы қазіргі Павлодардың орнында Ертіс бекініс аймағының бірі ретінде Коряковск форпостын қалаған кезде ландшафт аталған түрде болуы мүмкін. «... Ертістегі осы форпоста адам көбірек, мұндағы құрылымы да жақсырақ. Мұндағы форпост орналасқан биік және ашық қыр дала, өзенде орналасқан көз тартымды аралдары бар алқап оған одан да жақсы көрік береді...», деп 1770 жылы саяхатшы П.С. Паллас жазған. 1861 жылы жергілікті көпестердің райы бойынша станица қала мәртебесіне айналып, оған нәресте князь Павелдің құрметіне Павлодар атауы берілген. Қаланың қолайлы жерде орналасуы, мекеннің болуы, тұз өндірісі – осының барлығы қаланың тез өсіп-өркендеуіне әкелді. Шөл даланы сату жақсы дамыды. Көпестілік, қаланың орын алуы оған жаңа сипат берді, көптеген ағаш үйлер, мешіт, шіркеу пайда болды. Бұл ғимараттар қазіргі уақытқа дейін қаланың ескі бөлігін әшкерелеп тұр. Қала мәртебесін алған соң шамамен 100 жылдан кейін тың игеру жылдары Павлодар өзінің қарқынды дамуына келді. Қаланың өнеркәсіп орталығына айналуы Павлодар қаласында Трактор және Алюминий зауыттарының құрылысымен байланысты. Бүгін Павлодар Қазақстанның өндірістік орталықтарының бірі ретінде Павлодар облысының орталығы болып табылады.
Чистое, прозрачное синее небо, Тому небу был к лицу. Самолеттей сокол, Летчик, который спорил птица, которая Взлет, хочу быть! Душевное состояние - повесило с небо, Жаккара вершины река, мысль - рост, Месяц, Шутить, делился своими тайнами Летчик день неба хочу быть! Чужим местам не спустился, Летчик, который Наизусть защитило как сокол душевное состояние заполнялась, Драгоценную вещь Само гнездо, хочу быть! Белил Совесть-честь, на Сердце заучила наизусть тайна, гнездо Летчик, который Ревниво хранил, Родину - хочу быть! Что не есть летчика! Куат кончаться мое тело! Мое крыло есть несгибаемо, Летчик образец мое дело к Молодежи хочу быть
Тура толыктауыш:жаман-сыйлаганды білмес
Жанама толыктауыш:күресуге дәрмен жоқ.Халыкта жер бар
Аялдама-Аялдамалар-Аялдамаларда-Аялдамалардан.
Бауыржан Момышұлы 1910 жылы 24-ші желтоқсанда Жамбыл облысының Жуалы ауданындағы Көлбастау мекенінде дүниеге келді. Баруыржан Момышұлы – Екінші дүние жүзілік соғыстың даңқты жауынгері, халық қаһарманы, қазақтың көрнекті жазушысы. Бауыржан 7 жылдық пектепті бітіргеннен кейін біраз уақыт мұғалім болған. Сонда жүргенде кезекті әскери міндетін өтеуге шақырылып, онда бір жарым жыл жүріп, запастағы командир атағын алады. Туған ауылына оралған соң, ол біраз жыл қаржы мекемесінде қызмет істейді. Содан қайтадан Қызыл Армия қатарына шақырылы, түрлі әскери бөлімдерде взвод, рота командирі болады. 1941 жылы ІІ-ші дүниежүзілік соғыс басталысымен Бауыржан даңқты генерал – майор И.В. Панфиловтың басшылығымен Алматы маңында жаңадан жасақталған 316 атқыштар дивизиясының құрамында майданға аттанды, батальон, полк командирі қызметтерін атқарды. Соғыстың соңғы жылдарында гвардиялық дивизияны басқарады. Соғыс кезіндегі жеке басының қаһармандық ерлігімен ерекше көзге түседі. Бауыржанның осындай ерлігі жөнінде белгілі орыс жазушысы А. Бек «Волокаламское шоссе» повесін жазды. Соғыстан кейін Бауыржан Совет Армиясы Бас штабының Жоғары әскери академиясында сабақ береді. 1956 жылы полковник атағымен отставкаға шыққан Бауыржан біржола шығармашылық жұмысымен айналысады. Ол қазақ және орыс тілдерінде бірдей жазып, өз өмірінде көрген білгендерін арқау етеді. Бауыржан бірнеше орден, медальдармен наградталады. Кеңестер Одағының батыры атағын алады. Алайда бұл атақ Отан соғысы біткеннен кейін жарты ғасырдай уақыт өткенде барып берілген болатын. Ел тәуелсіздік алғаннан кейін Қазақстан Республикасы тұңғыш Президенті Н. Назарбаевтың жарлығымен оған «Халық қаһарманы» деген атақ берілді. ШЫҒАРМАШЫЛЫҒЫ Бауыржан Момышұлы – көрнекті жазушы, шығармаларын қазақ және орыс тілінде жазған. Алғашқы кітабы «Офицер күнделігі» деген атпен жарық көрді. Одан кейін «Бір түннің тарихы», «Біздің семья», «Москва түбіндегі шайқас», «Майдан», «Генерал Пнфилов», «Куба әскерлері», «Адам қайраты» тағы басқада әңгімелері мен повестер жинақтары шықты. Бауыржан әңгіме, повестермен қатар өлең толғаулар да жазған. Бауыржанның бойындағы ақындық қуаттық бүршігі ерте белгі бергендігін мектептегі ұстазы Тәңірберген Отарбаев байқаған. Шәкірттеріне шығарма жаздырып қабілеттерін байқау үстінде бала Бауыржанға «сенен ақындықты иісі шығады» деп айтқан екені аяулы ұстазы.<span> </span>