Ежелгі түркілер тек қана шаруашылығымен ғана айналысып, көшіп-қонып жүре бермеген, елінің еркін өмірін қорғаймын деп, қайқы қылышымен дұшпандарының жүрегін ұшырып, қатыгездігімен, жауынгерлігімен ғана аты шықпаған, сонымен бірге кең далада мәдениет пен ғылымның орталығы болған үлкен-үлкен қалалар салып, әлемдік өркениеттің дамуына өзіндік мол үлесін қосқан екен. Бұрындары түркі халықтары көшпелі өмір сүріп, дамымай қалған жабайы халық делінсе, ХХ ғасырдың екінші жартысынан бастап, арасынан әл-Фарабидей ұлылар шыққан, есте жоқ ерте кездерден-ақ білімі, ғылымы, мәдениеті дамыған, бір кездерде қоғамдық дамудың көшін бастап, адамзат қоғамының жетіле түсуіне айтарлықтай үлес қосқандығы жайлы мойындала бастады. Ал адам баласының рухани жағынан дамуында шешуші рөл атқаратын әдебиет болса, түркі халықтарының ерте кездерде жасаған мәдени мұрасының аса бай болғандығына бүгінгі күні көзіміз жетіп отыр. Әсіресе, түркі халықтарының тұрмыс-тіршілігіне орай жасалынған көшпенділер мәдениеті бұл күндері өзіне теңдесі жоқ қоғамдық-мәдени құбылыс ретінде бағалануда.
Су сыз адам, өмір сүреалмайды.
Су, әр адамға керек.
Су, мал ға және өсімдіктерге, адамға керек.
Су, адамға ыдыс жуы т.б үшін керек.
Қобыз аспабына скрипка ұқсайды. Ертеректе скрипканы да, екі тіземен ұстап отырып ойнаған.
1. А
2. Д
3. С
4. В
5. С
6. Д
7. А
8. А
9. А
10. В
