Ответ:
Менің досым мықты. Арман коньки тебеді. Менің досым 6 жаста. Соңғысын суретте не тусинбедим
Заман-дәуір
ел-халық
байлық-
мирас-мұра
сұлу-әдемі
басшы-жетекші
Ақыл-сана
нәзік-әлсіз
тамаша-керемет
қасірет-қайғы
Отанды сүю – от басынан басталады-Любовь к Родине у семейного очага зарождается.
Ауыл итінің қүйрығы қайқы.-В своем ауле и собака хвост трубой держит.
Ер туған жеріне, ит тойған жеріне-<span>Человека тянет туда, где он родился, собаку тянет туда, где она наелась.
</span> <span>Отанның жуасы да тәттi.-</span><span> И лук на Родине сладок.
</span>Туған<span> ел – тұғыр</span>ың<span>.-</span><span> Родная земля – твоя опора.
</span><span>Отансыз адам, құссыз орман.-</span><span> Человек без Родины, что лес без птицы.
</span>Туған<span> жер</span>дің<span> ауа</span>сы да шипа.-<span> В родном краю и воздух исцеляет.
</span>
<span>
</span>
Язык матери, любовь матери, желание матери не море? Кто бы забыл, что мать была вокруг?
Когда вы окажетесь на земле, у вас есть один из ваших самых близких друзей, один из ваших лучших друзей и один из ваших учителей. Она мама! Прежде чем вы выкопаете черное место, прежде чем вы это узнаете, ваш рот скользит в ваши губы, и вы ищете веселый крик! Вы рождены, вы тот, кого ищете. Она мама!
Он вам дорог. Это большой для вас в плоском мире. Вот почему вы знаете одного человека. Она Анна! Вот ваша любовь к вашей матери, начиная с того дня, когда вы в кроватке. Путь матери отличается. Слово мама тоже горячее. Мать не может чувствовать себя раздражающей, душераздирающей, недоступной.
Толағай" - халық аңызы. Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашанқұрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді. Ол көп жүріп шыңдарын қар басқан асқар тауларды тауып алады, оған биік тоғайлы, құстары сайрап, төбесін бұлт жапқан бір ғана тау ұнайды. Ол осы тауды құшағына алып, қатты ырғайды да арқасына салып, кері еліне қарай қайтады. Ол шаршамай ұзақ жүреді. Халық жылжып келе жатқан үлкен тауды көреді. Оны көтеріп келе жатқан Толағай екенін біледі. Найзағай ойнап, күн күркіреп, жауын селде- теді. Халық "Толағай" деп ұрандап, қуанышпен қарсы алады. Қуарған шөп көтеріліп, жан-жануар мөңіреп- азынап шулайды. Шаршаған батыр тау астынан шыға алмай "Апа!" деген жалғыз ауыз сөзге ғана шамасы келеді де, мәңгіге тау астында қалады. Бақытты ана айғайлы жылауға басады, халық қайғы жамылып, тау да бұған шыдай алмай көзінен жас бұлақ болып ағады. Содан бері бұл тау "Толағай" деп аталады. Аңызды Шығыс Қазақстан мемлекеттік университеті қазақ әдебиеті кафедрасының фольклорлықэкспедициясы Тарбағатай өңірінен жазып алған. Қолжазба нұсқасы осы кафедраның арнайы қоры мен Әдебиет және өнер институтының қолжазба және мәтінтану бөлімінде сақтаулы.[1]