Ініме, дәптеріме , әдемі
атама, қызыма, досыма
Жауапкершілік[1] — адам бойындағы белгілі бір істі , өзіне тапсырылған міндетті орындап, жүзеге асыруынан байқалатын адамгершілік қасиет; тұлғаның қоғамда немесе ұжымда қабылданған әлеуметтік, өнегелі және кұқықтық нормалар мен ережелеріне, борыш сезіміне сәйкес өз қызметін бақылау қабілеттілігі. Өсіп келе жатқан адамда жауапкершілікті тәрбиелеу - қазіргі заман өзекті мақсаты. Мұғалімнің өзінде де жауапкершілік болғаны жөн. Жауапсыз мұғалім - білім саласындағы енбейтін кұбылыс; ата-аналардың өз балалары тәрбиесі үшін жауапкершілігін белгілейтін заңды және өнегелі нормалар.[2]
Адамның қоғам алдындағы азаматтық борышын атқарумен бірге, өзіне жүктелген жауапкершілікті орындап шығуы оның кісілік беделін қалыптастырып, іскерлігін шыңдайды. Әр адам ерік-жігеріне, қайраты мен табандылығына қарай Жауапкершілікті әрқалай сезінеді. Жүктелген міндетіне жауапкершілікпен қарайтын адам туған-туыстары, жора-жолдастары, ұжымдағы қызметтестері, жалпы әлеумет алдында жоғары бағаланып, оған жауапты да күрделі істерді атқаруға сенім артады. Адамның мақсатына жетуі, ісінің сәтті болуы, көбінесе, оның жауапкершілікті сезінуіне тікелей байланысты болып келеді.[3][4]
1 Кітап қоры и 2 судың извини но больше не знаю
<span>Аналарды көктемнің нәзік гүлімен, таң шапағы алтын арайлы шұғыласымен, таудың бұлағымен, жер бетін түн жамылғанда сәулесі жарық аймен теңесек те, ананың зор қасиеттігіне ешбір күш қарсы келе алмас. Өткені сәбиге өмір сыйлайтын да, кез- келген қиыншылыққа төтеп бере алатын да , тағдырдың тәлкегіне мойымайтын да ол қырық жанды, қырық шырақты аналар! Нұрға толы, нәзіктік атаулының жиынтығы- ананың алақанында, сондықтан ол- сәби үшін ең жылы ұя. Өмірде ананың балаға деген махаббаты таусылмайтын, шексіз сезім. Бауыр еті баласының бақыты үшін өз жанын қашанда пида етіп, құрбан етуге даяр әр дайым ана емес пе?! Баланың балалығында, шалалығында, күйігінде ерекше пиғылмен кешіретін ол тағы да- ана! Ана мен баланың жүрегін көзге көрінбейтін, тылсым сырлы жіп шектестіріп тұрады. Баласы түзде жүргенде көңілінде мұң, үйде отырған ананың жүрегіне жетеді және де титтей қуанышында бар болмысымен сезінеді. Ананың жүрегі өте нәзік, жел соқса ұшып кететін мамықпен тең, оны жақсылығымыздың ығына басып, көңіліне қаяу, кірбің түсірмесек, ананың шын ықыласына , ризашылығына бөленеріміз хақ!</span>