То,что сказку как правило пишет 1 автор.А легенда это что-то таинственное,которое придумало несколько людей
1.Жыццё– адказнейшы экзамен,яго ніяк не адменіш.
2.Рака кірунак здольна павярнуць,вярнуцца можа,круг зрабіўшы,вецер;сады,вясной адцвіўшы,зацвітуць,на ноч зайшоўшы, сонца зноў засвеціць.
3.Раніца была цудоўная: неба без аблачынкі,зіхацелі мокрыя газоны,успыхвалі блікамі вокны.
4.Ветразь ёсць – плыві!
5.Зайграла музыка – дзяўчаты павесялелі.
<span>6.Дзяўчына ідзе — лебядзь плыве. </span>
Пасля школы Иванка спачатку працуе а потым чытаець и вучыць вершы,
У школи на працы мы з сябрам працавали лепш усих а чытали и расказвали казку
не вельми прыгожа.
Жаўтуха, жоўць, агульная слабасць, невялікія ўздымы тэмпературы, болі ў вобласці правага падрабрыння, рэзкае ўзбуджэнне, трызненне, сутаргі, непрытомны стан, скурны сверб, кроватачывасць дзясен, крывацёк, агульны непакой, бяссонніца, ірвота, падскурнае кровазліццё, нястраўнасць, трызніць, сываратка, адчуць дрыжыкі, запаленчае захворванне печані, інфекцыйны гепатыт, ін'екцыя, розныя яды, падстраўнікавая вобласць, цяжкае ўскладненне, цыроз печані, развіццё захворвання, стадыя акрыяння, надзвычай цяжкае цячэнне захворвання, кропкавыя кровазліцці, шчыльны налёт, пальпацыя, балючасць, падрабрынне, жоўцевы пузыр, печань шчыльнай кансістэнцыі.
Мабыць, я захварэў, бо сёння цэлы дзень адчуваю агульную слабасць.
Хворым у стане рэзкага ўзбуджэння прапісваюць заспакаяльнае.
Каля машыны ляжала дзяўчына ў непрытомным стане.
Ужо трэці дзень мая дачка пакутуе ад скурнага свербу.
Агульны непакой можа быць сімптомам многіх захворванняў.
Падскурнае кровазліццё не з'яўляецца пагрозай для жыцця.
Інфекцыйны гепатыт можна вылечыць, калі своечасова дыягнаставаць яго.
Забойцы ўсіх часоў выкарыстоўвалі самыя розныя яды.
Хворы скардзіцца на болі ў падстраўнікавай вобласці.
Гэта захворванне можа выклікаць вельмі цяжкія ўскладненні.
Кропкавыя кровазліцці могуць быць вынікам траўмы.
На языку хворага быў шчыльны налёт.
Захворванні жоўцевага пузыра могуць быць прычынаю інваліднасці і нават смерці, калі іх не лячыць.
Папулярнасць твора “людзі на балоце” Іван Мележ тлумачыў арганічнай сувяззю свайго светапогляду з крыніцамі народнай мудрасці, з вядомым жыццём палескай вёскі. «Здаецца, ніколі не было мне такое знаёмае і дарагое тое, пра што я пісаў… Цяжка сказаць, колькі б магло працягвацца блуканне па пакутах маладой жанчыны, каб яна не адважылася, нарэшце, выбрацца з таго становішча, у якім апынулася.
Адным з самых прывабных у творы з’яўляецца вобраз Ганны Чарнушкі. На старонках рамана Ганна паўстае перад намі ўжо дарослай дзяўчынай, але мы з лёгкасцю ўяўляем яе дзяцінства: беднасць, цяжкая праца на полі, у хаце. Звычайнае жыццё сялянскай дзяўчыны.Васiля яна спачатку не вылучала з лiку сваiх равеснiкау. Усе пачалось з летняга вечара на сенажацi, калi у iх адбылося першае нясмелае каханне. На вачах Ганна вырастае ў незвычайна прыгожую дзяучыну, поўную годнасцi, чалавечай шчырасцi, дабраты i спагадлiвасцi. З псiхалагiчнай абгрунтаванасцю раскрывалася першае каханне дзяучыны. Яна пакахала глыбока, з усiм жарам нерастрачаных пачуццяў. З глыбiней намалявана трагедыя дзяўчыны, якая, кахаючы аднаго, сiлай няўмольных абставiн вымушана выйсцi замуж за другога. Раман усебакова iмкнецца абгрунтаваць, чаму Ганна, у якой развiта пачуцце уласнай годнасцi, якая не церпiць прымусу i сляпога падначалення чужой волi, вырашыла выйсцi за Яўхiма. Нялегка дасталося ей гэтае рашэнне.Пасля сватання Ганна пачынае жыць “у нейкiм сне”. Яна робiць усе па заведзенаму звычаю, але аутаматычна, без душы i ахвоты. “Сцерпiцца – злюбiцца,» угаворвала сябе Ганна. Але не злюбiлася i не сцярпелася. I чым даужэй яна жыве у сям’i Глушака, тым больш выразна разумее усю жахлiвасць свайго становiшча. Асаблiва балюча адчула Ганна свае становiшча жонкi-рабынi, калi нарадзiла дзiця. Стары Глушак прымусiу яе ехаць на сенакос разам з Верачкай, дзе тая захварэла, а пазней — памерла. «Бог дау — бог узяу», — вось рэакцыя Глушакоу на смерць дзiцяцi.Пасля смерцi дачкi Ганна не можа больш жыць побач са сваiмi «сведкамi», нелюбiмым мужам. Яна кiдае Глушакоу i iдзе працаваць у школу, якая становiцца часовым прыстанiшчам на яе жыццевым шляху.
Лес Ганны склауся нялегка. Надзеi на вяртанне былога кахання не апраудалiся (Васiль застауся з зямлей). Зварот у бацькаву хату душэунага спакою не прынес, пасля сустрэч з Башлыковым засталiся прыкрасць i горкая агiда.Вобраз Ганны нечым нагадвае мне галоўную гераіню паэмы Я. Купалы «Бандароўна». Прыгожая знешнасць, багаты ўнутраны свет, цвёрды, незалежны характар — усё гэта яднае гераінь двух адметных твораў беларускай літаратуры.
