Бабры
Калісьці бабры сяліліся па ўсёй Беларусі. Пра гэта сведчыць шмат якія геаграфічныя назвы. Горад Бабруйск, рака Бабёр, сяло Бобрыкі, вёскі Бабровічы, Бабры.Бабры будуюць хаткі на вадзе. Звонку іх жыллё нагадвае кучу галля.
Знізу і знутры хатка моцна сцэментавана глеем. Бывае воўк спрабуе
разбурыць кіпцюрамі хатку, але гэта яму не пад сілу. Калі ж хто і разбурыць хатку, бабёр заўсёды паспее ўцячы праз падводны ход. І ўсё ж бабрам пагражае выміранне. Занадта вялікі попыт на іх футра.Для аховы гэтых звяроў у Беларусі створаны запаведнікі. Паляванне на іх забаронена. Бабры зноў хутка рассяляюцца на нашых рэках.<span><span><span /></span></span>
<span>лёгкая, птушыны, вострая, якая смяецца, ветлівая да
дзёрзкасьці, пырхае, як матылёк, гаворка француза, цяжкая,туманная, ўдумваемся
сама ў сябе, разлічаная гаворка немца, ясная, сціснутая, пазбягае ўсякай
нявызначанасці, прама якая ідзе да справы, практычная гаворка брытанца,пявучая,
зіготкая, якая грае фарбамі, вобразная гаворка італьянца, бясконца меладычная,
волнуемая унутраным уздымаюцца яе пачуццём і зрэдку разрывалася гучнымі
воплескамі гаворка славяніна - лепш за ўсіх магчымых характарыстык, лепш самой
гісторыі, у якой часам народ мала прымае ўдзелу, знаёмяць нас з характарамі
народаў, якія стварылі гэтыя мовы. Вось чаму лепшае і нават адзіна дакладнае
сродак пракрасціся ў характар народа - засвоіць яго мова, і чым глыбей
ўвайшлі мы ў мову народа, тым глыбей ўвайшлі ў яго характар!!!</span>
И падала лисце на ускраин дароги.
Кожны чалавек – гэта цэлы свет (К. Чорны). Чалавек – заўсѐды бог. Але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (Я. Скрыган). Не шукай на свеце нейкую падкову, /Што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / Не чакай ад неба цудаў і спакою, / Ведай: / На Зямлі ты – гаспадар, не госць (П. Пруднікаў). Вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (А. Разанаў). Калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (Г. Марчук). Кожны чалавек носіць у сабе храм. Штодзень, з году ў год. Толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. Але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. Апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. Ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. А раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (Я. Сіпакоў)
<span>Выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие</span>
Што менавіта вам патрэбна?