Адам өз денсаулығын күту керек сол ұшу пайдалы тағамды жеу керек .Жеміс желектер ,қөкіністер және тағы пайдалы тағамдар.
Давным-давно жил некий старик по прозвищу Канбак. Не было у этого старика никого и ничего, кроме единственной дырявой юрты и старухи. Жил он охотой и рыболовством. Старик был настолько легок, что любой ветерок поднимал и уносил его. Потому-то и дали ему такое прозвище — Канбак.
Первым врагом у этого старика была лиса. Житья она в другие ему не давала. Случалось, выловит он в день всего рыбки, так одну из них обязательно унесет лиса да еще пригрозит на прощанье. Вот и задумал дед Канбак уйти от этого хитрого и злого преследователя в другие отдаленные места.
Свалил старик свою юрту, связал кереге, собрал остатки рыбьей требухи, взял бурдюк с айраном и отправился в путь-дорогу.
Идет старик день, другой. Усталость его одолела. Тогда он зарыл в одном месте кереге, в другом — свои пожитки, в третьем — бурдюк с айраном. И как только старик освободился от груза, стал таким легким, что ветер подхватил его и понес над землей. А когда ветру надоело таскаться со сгариком, он выбросил его где-то в ущелье огромных гор.
Очнулся дед Канбак и видит: упал он возле великана. А тот держит в руках две горы и ударяет одну о другую. Зарыл дед Канбак рыбью требуху и подошел к великану.
— Куда идешь, старичок? — спрашивает великан.
— Мир широк, в мире много дорог. Батыра не встречу, сам батыром стану! — схитрил дед Канбак.
— Ого! Ты, видать, чудак, — сказал великан и так громко захохотал, что горы кругом валиться начали. — Коль батыром хочешь стать, давай померяемся силою, — предложил великан. Сам взял огромный камень, подбросил его высоко вверх и тут же поймал легко, словно мяч. — Ну-ка, старичок, теперь твоя очередь играть… Хотя и здорово испугался дед Канбак, но виду не подал. И камень в два раза выше его, но подошел дед Канбак, ухватился за камень и стал беспокойно смотреть то на небо, то на землю, а камня не поднимает.
Так продолжалось довольно долго, и это надоело великану.
— Ты что ж, старичок, медлишь? Бросай, — нетерпеливо сказал он.
Дед Канбак только этого и ждал. Посмотрел он еще раз на небо, затем на землю и говорит
Аққулар... Бұл бір ерекше жаратылысқа көз тастап тұрып сұлулығына таңдай қағып,"Аққу - махаббат құсы" деп жатамыз. Ал сол махаббаттың жаршысына айналған құстың өміріне кім үңіліп көріпті? Тек символ ретінде ғана қарап қою - ағаттық болар, сірә. Жағымды құстың жаратылысы мен өмірі жайында білгіңіз келсе, төменге назар аударыңыз!Ақулардың қандай ерекше қасиеттері бар? Аққулар – өте ақылды құстар. Олардың есте сақтау қабілеті жақсы жұмыс жасайды. Сол арқылы олар өздеріне жасалған жамандық пен жақсылықты үнемі ажырата алады.Шипун-аққулардың көз көру қасиеті мен есту қабілеті жақсы дамыған.Аққулар адамдарға қауіп төндіре ала ма? Аққулар өздеріне не көгілдірлеріне қауіп төніп тұрғанда мінез көрсететеніні болмаса, ешқашан да адамдарға шабуыл жасамайды.Аққулар қалай көбейеді? Шипун-аққулары наурыз айына 5-10 жұмыртқа алып қалады да, ұрғашысы оны 5 аптада басып шығарады. Сол уақытта ата аққу ұрғашысы мен көгілдірлерін қорғап жүреді. Сонымен қатар, ата аққулар осы уақытта ұрғашыларын ауыстырып та отырады.