Летам сякі-такі бур'янець, а бохан хлеба —і сыты чалавек.
Рыба не хлеб, сыты не будзеш.
Бублік не хлеб.
Дзіўны абаранак: вакол аб їси, а ўнутры няма нічога.
З'еўшы калач, прыступай зноў да хлеба.
Калач за калач, а дарма нічога.
Калач приестся, а хлеб ніколі.
Віцца яму піражкі, а ен табе лапці.
Без прыправы і аладкі іі зробіш.
Дачакаўся раз пшанічных караваеў.
З-за смычка — тонкая аладка.
еў бы хлеба, і зубоў няма.
Не для Грышы паляница.
Ці мая душа вораг цэлага кныша?
Хай кныш, каб не аладка.
Паляница — хлеб сястрыца.
Паляница — як пух, як дух, як милеє шчасце.
Якая пшаніца, такая і паляница.
Абы хлеб, а зубы знойдуцца.
А дзе ж той хлеб, што ўчора з'елі?
Без зубоў бедства, а без хлеба яшчэ горш.
Без хлеба і без вады дрэнна жыць.
Без хлеба і каханне гіне.
Без солі, без хлеба няма абеда.
І рыбка без хлеба агідная.
Хоць ніхто толченого хлеба не дачакаўся ні печ, ні есць.
Будзем пасьціцца, як хлеба не стане.
Легкага хлеба захацеў.
Грушка — минушка, а хлеб — кожны абед.
Даў бог хлеб, як зубоў не стала.
Тады нажыў хлеба, калі зубоў не стала.
Дзе хлеб-соль-каша, там і дом наш.
Дзе хлеб і вада, там няма голаду.
Добры хлеб, калі няма калача.
Жывем, хлеб жуем, а часам яшчэ і присолюємо.
Есць хлеб — солі няма, соль — хлеба няма.
Жытні хлеб пшеничному віна, дзед.
Жуй, тату, ваду, калі хлеба нічым.
Заўседы есць ядок гатовы на хлебушек.
З мякіны хлеба не испечешь.
З неба хлеб не падае.
З чаго хлеб з таго і пірагі.
З печы сырога хлеба не вымаюць.
І я вучоны на печаная хлеб. ямо хлеб троякий: чорны, белы і ніякі.
Кій на кій перашкаджае, а хлеб на хлеб не перашкодзіць.
Кладзі перад людзей хлеб на стале, будзеш у людзей на чале.
Кожнаму хлеб не горкі.
Калі б хлеб і вада, то не будзе голаду.
Як есць хлеба край, то і ў хляве рай, а як хлеба ні кавалка, так і ў святліцы туга.
Калі не стане хлеба, так грэнкі грэй.
Калі стала на хлеб, то стане і на абед.
Калі хлеб на стале, то і стол пасад, а колі ні кавалачка хлеба, тады стол толькі голая дошка.
Калі хлеб, тады і розум.
Лепш сухі хлеб з вадой, чым булка з бядой.
Лепш есць хлеб з вадою, чым жыць на чужыне.
Лепш свой хлеб недопеченный, чым чужы перепечений.
Людзі — не татары, дадуць хлеба і смятаны.
Гаворка гаворыцца, а хлеб естся.
Мой папуля паміж двума хлябамі памер: старога не было, а новага не дачакаўся.
Навык на белы хлеб, то ўжо ииого чорны ў зубы коле.
<span>Самы смачны хлеб ад свайго мазалі.,,,,,</span>
Паэма «Энеіда навыварат» носіць ярка выра-жаны парадыйны характар. Яна ў лёгкай жар-таўлівай форме пераказвае сусветна вядомы ан-тычны міф аб тым, як адзін з герояў Траянскай вайны Эней — сын багіні кахання Венеры — са сваімі паплечнікамі вяртаецца на радзіму. Аўтар адкрыта насміхаецца з высокага стылю класіч-ных трагедый, іх адарванасцю ад жыцця, увагі толькі да высокага і трагічнага. Займальны сю-жэт, вьфазная трапная мова, цікавыя прыкметы вясковага побыту, запамінальнасць пераказу пад-зей зрабілі паэму творам шырока вядомым задоў-га да друкавання.
Мяркуюць, што паэма была напісана не ра-ней за канец Айчыннай вайны 1812 года. Аб гэтым сведчыць такое гістарычнае параўнан-не: пасланых богам Эолам загубіць Энея са спа-дарожнікамі вятроў праганяе бог мораў Нептун, ад якога вятры ўцякаюць, «як ад Кутуза Бана-парт» . Імёны галоўных міфічных герояў у па-эме захаваны, дзеянне адбываецца, як у паэме старажытнарымскага паэта Вергілія «Энеіда» . Але захавалася толькі знешняя форма сусвет-на вядомага сюжэта, змест жа ўкладзены зусім іншы. Сапраўдныя героі паэмы — зусім не ан-тычныя багі, цары, а сучасныя аўтару беларус-кія паны і прыгонныя сяляне.
Так, багіня прыгажосці Венера апранаецца, як звычайная сялянская дзяўчына, якая вяр-таецца з кірмашу:
Андрак з насоўкай апранула, 3 падплётам уздзела кавярзні, Анучы рабыя абула, Як быццам войта селязні..
Дыдона — царыца Карфагена, куды нарэш-це прыплылі траянцы, запрасіла іх у госці. I хоць Эней трымаецца з ёй, як роўны, астатнія прыніжана просяць яе «запісаць у крэпасць» : — хочуць стаць яе прыгоннымі сялянамі, абяца-юць працаваць на паншчыне, хваляцца, якімі рамёствамі яны валодаюць. Прычым, у адроз-ненне ад галоўных герояў, спадарожнікі Энея носяць тыповыя беларускія імёны:
Піліп нам лепіць гарлачы, Пракоп жа ступы, таўкачы, А Саўка зелле ўсяка знае.. .
Але Дыдона адмаўляе сялянам, якія хацелі памяняць свайго пана на іншага, больш спагадлі-вага, бо дзейнічае ўказ аб аседласці, які заба-раняе панам прымаць чужых беглых прыгон-ных сялян: Я й так дзесяцкага прыбіла, Што ён распраўшчыны не знае Ды без пашпартоў усіх пускае.
Аўтар асуджае ўзмацненне прыгоннага ўціску на Беларусі, спачувае пагаршэнню ста-новішча сялян, іх спробам палепшыць стано-вішча. Разам з апісаннем вясковага побыту аўтар адначасова ўсхваляе працавітасць і таленавітасць працоўнага беларускага народа.
<span>Паэма «Энеіда навыварат» раскрыла мастац-кія магчымасці звычайнай размоўнай беларус-кай мовы. Праўда, у творы толькі размоўна-бытавая мова. Але нават з дапамогай пераважна гэтай часткі лексікі аўтару ўдалося не толькі высмеяць аджыўшыя прыёмы і стыль класі-цызму, а і адлюстраваць гістарычныя асаблі-васці жыцця беларускага народа.</span>
Преимущества:
<span>1. унитарное устройство проще и поэтому соответствует исторической традиции. Поэтому исторически первичной и заметно преобладавшей до XX в. формой государственного устройства было унитарное государство, хотя сам термин «унитарное» имеет позднее происхождение (XIX в. ) и является антонимом термина «федеративное» . </span>
<span>2.позволяет избежать излишнего усложнения системы управления, дублирования функций или конфликтов, поэтому удобно при малой и этнически и культурно гомогенной (хотя возможны исключения, типа автономий) территории. </span>
<span>3. унитарное государство устойчиво. на всей территории одна конституция
</span>единая система высших органов гос.власти
единый бюджет, единый рынок
<span>"Минусы" начинаются, когда единство нарушено, т. е. в случае, если в наличии: </span>
<span>1. Разные истории, культуры, языки, религии, менталитет; </span>
<span>2. Ощущение регионами (частями) невыгодности объединения по экономическим причинам. </span>
<span>3. Насильственное (неестественное) присоединение в прошлом каких-то частей унитарного государства; </span>
<span>4. Недовольство населения уровнем жизни. Вера в быстрое решение всех проблем в своем «отдельном» государстве (регионе) ; </span>
<span>5. Низкая политическая культура населения. Общественным мнением такого населения легко манипулировать политикам-сепаратистам.</span>
Я имя фамилия обещаю смотреть и поддерживать класс в порядке