Бир кезде бир кумыска болыпты.Ол жолда кудыкка тусип калыпты.Ол комек шакырган. Содан сон торгай келди .Торгай озиннин ауызмен оны ушип шыгарды.
Жүрегінде ұшқын атып бір сəуле,
Армандайды кез-келген жас,кəрі де.
Мақсат нақты болмағанда арманның,
Орындала бермейді екен бəрі де.
Айлар жылжып,күн артынан күн өтіп,
Біреулер жүр бос қиялмен күнелтіп.
Дара арман,дара өмір басталар,
Сен өмірге келген кезден шыр етіп.
Мақсат дейтін сан арманның төресі,
Армандардан болашақты көресің.
Ақыл,шіркін,алабұртып тұрса да,
Жүрегіңнің айтқанына көнесің.
Жұлдыздардай армандардың саны да,
Жетелейтін көңілдің шат бағына.
Бірі бітсе екіншісі басталар,
Құшақ жайған армандарың тағы да.
Жүрегің мен ақылыңды басқара,
Ешқашанда мақсатсыз іс бастама.
Арман жоқта мақсаттар да тумайды,
Мəңгілікке соны естен тастама
1, Театр - бұл спектакльдер, ән және би көрсететін бөлме.
2,театрлар драмалық, авторлық, қуыршақ және би болуы мүмкін
Ловкость можно развить в любом возрасте если захотеть, а гибкость и пластичность, только в детстве
ТАТЬЯНАНЫҢ ОНЕГИНГЕ ЖАЗҒАН ХАТЫ (А.С. Пушкиннен) рет оқылды Амал жоқ — қайттым білдірмей, Япырмау, қайтіп айтамын? Қоймады дертің күйдірмей, Не салсаң да тартамын. Талапсыз, бақсыз мен сорлы Еріксіз аттап ұяттан, Қорлыққа көндім бұл құрлы, Байқалар халім бұл хаттан. Әлімше мен де ұялып, Білдірмен дедім өлсем де, Шыдар ем күйіп мен жанып, Айында бірер көрсем де. Болмады көріп қалуға, Есітіп біраз сөзіңді. Шыдар ем бір ай жатуға ¥зақ түн жұмбай көзімді. Қызықтан қашып бұл жерге Көңліңіз суып келіпсіз. Мәнісін сұрап білуге Тілдесе алмаймын еріксіз. Келмесең егер сен бізге, Сау болмас па ем, әлбетте? Болмасам ашна мен сізге, Түспес ем мұндай бейнетке. Асау жүрек қайнамай, Жуасыр ма еді кезінде? Елден бір жақсы сайламай, Бармас па ем ерге өзім де? Өзгеге ешбір дүниеден Еркімен тимес бұл жүрек. Әзелде тағдыр иеден, Қожам — сенсің, не керек. Тіршілігім — құрбандық, Шыдамай сені көргенше, Тәңірімнен келген бұл жарлық, Ием — сенсің өлгенше. Әуелде кірдің түсіме, Ортақтасып өміріме. Толғау салып ішіме, Сол күнде-ақ жақтың көңліме. Қүдайдан болғай деп емі, Құдайыны мол бердім. Көрген жерде-ақ мен сені, «Осы екен ғой — сол», — дедім. Жатқан сайын ұйқыға Дұға оқушы ем, шошынып. ¥натып мені құлқыңа, Жүруші едің қосылып. Түсімде мені жұбантып, Жылы сөзбен сөйлесіп, Кетуші едің қуантып, Қалушы еді көңіл өсіп. Шыныңды айт, кімсің тербеткен, Иембісің сақтаушы? Әлде азғырып әуре еткен Жаумысың теуіп таптаушы? Шеш көңлімнің жұмбағын, Әлде бәрі — алданыс. Жас жүрек жайып саусағын Талпынған шығар айға алыс. Не болса да, өзімді Тапсырдым сізге налынып, Толтырып жасқа көзімді, Есірке деймін жалынып. Бұл жерде ешкім сырымды Білмейді, айтып не етейін? Жақтырмай бұзсаң нұрымды, Білдірмей күйін өтейін. Күтемін сізден қайта хат, Қуандырып дертім жаз. Ол болмаса, шыныңды айт, Кінә өзімде, өзіме аз. Өз хатыма өз көзім ¥ялып, қорқып баға алмас Кепілім менің — бір өзің, Бөтен жан тесік таба алмас.
<span>Толық нұсқасы: </span><span>http://abai-inst.kz/?p=743 | Абай институты</span>
