От дівчина! Тій й не жаль би бути мужем. І, певно, ліпший з неї був би муж, ніж її батько
І чим більші трудності їй прийшлось би поборювати, тим охотніше бралась вона за діло, тим краще проявлялася сила її тіла й її рішучого, прямого характеру. Але попри все те Мирослава ніколи не переставала бути женщиною: ніжною, доброю, з живим чуттям і скромним стидливим лицем, а все те лучилось в нй у таку дивну, чаруючу гармонію, що хто раз бачив її, чув її мову-той довіку не міг забути її лиця, її ходи, її голосу.
А какое это произведение?
Ребята поступили по отношению к Анне Федотовне очень жестоко:взять у слепого человека письма не по пионерски.Эти письма очень значимы были для Анны Федотовны, а для них это просто очередное школьное задание.Из за этой потери старушка умерла...Мне её очень жалко,потому что её родной сын Игорёк погиб, а память о нем с этими пионерами ушла навсегда.
Загадкавая істота Плачка часцёй з’яўляецца ў «пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах», бывае, сядзіць пад дрэвамі, а вечарам на камені. Як сонца зойдзе заліваецца слязьмі. Каго яна айлаквае? Чаму не хоча адкрыцца людзям? Можа, таму што яны не вартыя яе слёз? Такія пытанні ў мяне напрошваюцца. I адказ на іх можа быць станоўчы, таму што, як спавядаецца сляпец, маладыя людзі не лічылі, падобна старым, што кабета прадказвае нешта дрэннае, а думалі, што яна паказвае месца, дзе схаваны скарб. I шукаюць яго. А іншыя святыя ідэалы — ім не патрэбныя. У тым, што гэта так, пераконваюць нас і перададзеныя: апавядальнікам словы ўбогага чалавека, «які даўней увесь свет абышоў»: «Браты! Слёзы і нараканні гэтай жанчыны абяцаюць вам не золата і срэбра. Кабета плача на парозе забытае вамі святыні. Вы думаеце толькі пра 6агацце, а вас чакаюць беднасць і паКуТЫ».Плачка — прадвесніца суровых выпрабаванняў чалавецтва. I, з тэк-сту відаць, яна на баку сумленных, чыстых душой людзей. Як вось у гэтым эпізодзе: калі маладыя людзі шукальнікі скарбу каля капліцы не знайшлі ягр і вырашылі адпомсціць чалавеку — прароку бяды закінуць яму асінае гняздо, што з’явілася на месцы, дзе стаяла Плачка, дык перад старым чалавекам рассыпалася золата, палову якога Плачка сказала ўзяць сабе, а палову — аддаць убогім.Не ўдалося здабыць скарбу з зямлі і пану: адно толькі яго памагатыя перахавалі з падземнага склепа косці нябожчыкаў, а ён прыдбаў рэліквію — кайданы, у якія тыя былі закаваныя
О Максиме Горьком в это случае несомненно можно сказать, что описанные в произведении моменты его жизни вероятно были самыми яркими и впечатляющими, однако разумеется со стороны насильственно жестокости, что бесспорно ужасает каждого читателя. Но зачем вам Данко, если книга носит название "Детство Горького"
