Наша мова — цудоўная, спеўная Табе складаю шчыра свой санет,
Прапрадзедаў маіх жывая мова, —
Майго народа першая аснова,
Душы яго шырокі, чысты свет!
Лось Еўдакія
У кожнага чалавека, народа ёсць свая родная мова. Мова, на якой было сказана першае ў жыцці слова. Для кожнага народа яго мова самая найпрыгажэйшая. Мая родная мова — беларуская. Матчына мова, спеўнае слова, родная мова — так ласкава і шаноўна называюць сапраўдныя беларусы сваю мову. Мова — неацэнны духоўны набытак нашага народа.
Беларускія пісьменнікі сказалі шмат шчырых слоў пра сваю родную мову, яе багацце і прыгажосць. Іх творы прасякнуты любоўю да мовы, заклапочанасцю за яе лёс. У вершах П.Броўкі «Калі ласка!», Н.Гілевіча «Слова», Я.Янішчыц «Мова» ўслаўляецца родная мова, іх радкі напоўнены патрыятычнымі пачуццямі. Паэты падкрэсліваюць значэнне роднай мовы ў жыцці чалавека. У сваім вершы «Страціў слова, страціў спадчыннае слова...» Ніл Гілевіч гаворыць:
Страціў слова, страціў спадчыннае слова —
Штосьці страціў у душы абавязкова!
Мне вельмі б хацелася, каб наша слова жыло шмат стагоддзяў, радавала сваей мілагучнасцю і прыгажосцю іншыя пакаленні.
Дзеяслоу мае 3 лада: абвесны( все остальные),загадны(приказ),умоуны(когда есть частица бы,б)
В первом предложении
Сядай,навучайся - это загадны лад
Во втором предложении
Назвау бы - умоуны( вторая у -нескладовая)
Словы пабуджальныя -
Абавязкова. Адчувайце. Хай.
Дзецi любавалiся сiнью яснага неба. Над шырынёй(шыр'ю) палёу́ лятау́ белы бусел. Дзядуля даражыу́ гэтай каштоу́най рэччу. Сiнью-канчатак ю, т.склон, шырынёй-канчатак ёй, т.склон, шыр'ю-канчатак ю, т.склон,рэччу-канчатак у, т.склон
Иди уберись в доме!
Помоги мне с уборкой!
