Нечае дзиця бегла па вулицы и смяялася.
Сення зранку нехта пастукау да нас у шыбу.
Хтосьци з"еу усю бульбу.
Дайце мне, кали ласка, што-небузь пычытаць.
Абы-чаго мне не патрэбна.
Па сем капеек,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
"Пакуль будзе хоць якая малая магчымасць, то не дадзімся жыўцом ваўку ў зубы".
"Ну, то ў мяне сілы хопіць — за яго, за сябе, за ўсіх нас".
"Які я ўжо ўдаўся, такі і буду, а свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся".
"Без зямлі, без свае хаты чалавек, што шалены сабака — адна цана: ні яму прыстання, ні яму скарынкі хлеба, ні яму добрага слова!"
Міша прачнуўся зранку і ўбачыў, што вуліца ўкрытая <u>бялюткім</u> снегам.
Са <u>сваім</u><u>лепшым</u> сябрам я пазнаёміўся яшчэ ў школе.
Калі на вуліцы холадна, мама любіць сядзець ля печы, чытаючы <u>цікавую</u> кніжку.
<u>Рыжы</u> кот павольна перайшоў хлопцу дарогу.
На стале стаіць <u>шкляны</u> слоік.
азначэнні падкрэсленыя