Восеньскі ранак надыходзіць павольна. Лежачы ў ложку, я назіраю, як у акне паступова разгараецца ранішні святло. Яно бледны і няяркае, не тое, што летам. Улетку сонечныя прамяні так і б'юць у акно. А тут не зразумееш, развіднела ўжо ці не.
Воблачна восеньскім раніцай. А яшчэ холадна. Калі апоўдні можа прыгрэць сонейка, то раніцай дакладна не памылішся з вызначэннем часу года. Восень з'яўляецца восень: яна сустракае сырасцю, золкасць, вятрамі.
Але сённяшнюю раніцу ціхі. Толькі лісце дрыжыць на дрэве за акном. Яно яшчэ зялёныя, але без яркага сонечнага святла здаецца бледным. Такога раніцы ўсе колеры на вуліцы становяцца няяркія. У гэтым ёсць сваё хараство, я разумею. Няма лішняй стракатасці, напрыклад. Але асабіста мне такое не вельмі падабаецца.
Пачынаеш цаніць хатні ўтульнасць і цёплае коўдру, з-пад якой не хочацца вылазіць. Мая мама любіць на выходных адлежацца ў ложку з самай раніцы, пад цёплым пледам. Не таму, што яна гультаяватая, а таму, што ёй так утульна. Такі вось восеньскі адпачынак для дарослых. Я, напрыклад, усё роўна ў ложку не ўтрымаюся! Мне хочацца на вуліцу пагуляць, пабегаць. А яна заварвае каву, дадае туды малако і ставіць ноўтбук на калені.
Але сёння пятніца - трэба ісці ў школу. Паветра на вуліцы холадна, чыстае і свежае. Яно бадзёрыць і дае сілы. За гэта я люблю восень. Хочацца прама ўдыхаць яе!
Над галавой крычаць чароды птушак, а наогул прырода маўчыць. Чутны толькі шум горада. Але я не маркочуся восеньскім раніцай. Я іду ў школу, а там мае сябры. У школе шумна і весела, пакуль, вядома, усё не займалі за парты.
У пачатку сямідзесятых гадоў у Савецкім Саюзе быў распрацаваны і прыняты на ўзбраенне 30-мм станкавы аўтаматычны гранатамёт АГС-17. Гранатамёт ствараўся як проціпяхотная зброя, якая знішчае жывую сілу праціўніка, размешчаную па-за ўкрыццямі, у адкрытых акопах, у лагчынах, ярах, на схілах вышынь. Стрэлы з гранатамёта вядуцца кароткімі (да 5 стрэлаў), доўгімі (да 10 стрэлаў) чэргамі і бесперапынна. Аўтаматыка гранатамёта дзейнічае за кошт аддачы масіўнай вольнай засаўкі. Стварыць простую схему аўтаматыкі дазволілі параўнальна слабы кідальны зарад, невысокае значэнне дульнай энергіі гранаты і малая даўжыня ствала.Станок гранатамёта складаецца з падстаўкі, вяртлюга, ніжняй і верхняй калысак і механізму вертыкальнай наводкі. Прыцэл складаецца з корпуса і галоўкі з аптычнай сістэмай. У камплект гранатамёта ўваходзяць: тры скрынкі для патронаў з дзевяццю стужкамі па 10 звёнаў кожная, чахол для пераноскі гранатамёта, дзве шлейкі для пераноскі станка, камплет запасных частак. Акрамя таго, на шэсць гранатамётаў прадугледжана адна трубка халоднай прыстрэлкі <em>(Балоцін Д.Н).</em><span> Гэта прыклад навуковала стылю)))))))
</span>
Стылі маўлення - гэта разнавіднасці маўлення з улікам мэты і моўнай сітуацыі. Навуковы стыль ужываецца ў падручніках, слоўніках, энцыклапедыях і інш.
Напрыклад:
Рэферат - кароткі выклад асноўных думак і меркаванняў, які заснаваны на крытычным аглядзе літаратуры, ці паведамленне навукова-папулярнага зместу.
Даклад - публічнае паведамленне ці выступленне на пэўную тэму. Паспяховая падрыхтоўка навуковага ці навукова-папулярнага даклада на літаратурную тэму залежыць ад ступені авалодання тэхналогіяй даследавання, творчага падыходу, уменняў аналізу мастацкай творчасці.
Вельмі важна выбраць тэму навуковага рэферата ці даклада, якая паведамляе ўласным зацікаўленням ці схільнасцям. Таму перад тым, як вызначыць тэму можна загадзя пазнаёміцца са спісам крытычнай літаратуры. Вельмі важна засвоіць методыку працы з навуковымі крыніцамі:не трэба канспектаваць кнігу ці артыкул цалкам, варта імкнуцца выдзеліць з напісанага самае галоўнае, найбольш істотнае, характэрнае і зрабіць занатоўкі на паперы.
С начало учитель повествует о чём мы будем говорить на уроке. Потом он будет объяснять как эта тема влияет и чем она связана с предыдущими темами. Он попросит прочитать правило одного из учеников, затем приведёт примеры к правилу. Потом спросит понятно ли детям, затем ученики начнут выполнять номера по этой теме, и в конце урока учитель задаст на дом номера по пройденной теме.
Прыгожыя поля летам. Усё становіцца яркім, маляўнічым. Вакол цябе цудоўныя дрэвы, упрыгожаны зялёнымі з малохитовым адценнем. Калі азірнуцца і псмотреть наверх, то можна заўважыць блакітнае неба з празрыстымі аблокамі, якія павольна ляцяць удалячынь. Але, вядома ўсё б не было такім яркім калі б не залацістае сонейка. Менавіта яно здраджвае жвавасць ўсяго.
Как-то так! ^^ Прости за ошибки, если я допустила...
