Алфавит
элементрно
какрас 3 слога
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Жила была золотая рыбка. Она любила плавать по морю и даже спала не в домике. Однажды один человек вылил нефть в море. Золотая рыбка растерялась ,но все же решилась уплыть чуть подальше от опасного места , найти домик и переждать пока нефть не уберут. Конец
Когда царь Давид умер, на его место встал царь Соломон. Однажды Соломон увидел сон. Во сне был Господь, который пообещал выполнить любую его просьбу. Соломон пожелал не богатства и власти, а мудрости, чтобы справедливо управлять народом.
С тех пор Соломон стал мудрейшим из людей. Это доказывает один случай.
Две женщины заспорили между собой, кому принадлежит ребенок. Просто у одной он погиб, и она подложила своего ребенка к другой женщине, а себе забрала живого. Но настоящая мать смогла добиться суда царя.
Тогда царь Соломон приказал разрубить ребенка, чтобы каждой женщине досталась половина. Обманщица согласилось, чтобы ребенка убили, а мать стала просить царя, что лучше путь ребенок достанется другой, но он останется жив. Соломону сразу стало понятно, кто настоящая мать. Ребенок вернулся к ней, а обманщица была наказана.
Жанр п'есы "Зацюканы апостал" — трагікамедыя. Такі жанр найлепш адпавядае мастацка-ідэйнаму зместу твора.
Аўтар вырашае маральныя праблемы, выкрывае мараль, заснаваную на фальшы, ілжы, пакланенні ўяўным каштоўнасцям. Андрэй Макаёнак імкнецца асэнсаваць вынікі маральнага асяроддзя, аб'ектыўную дэтэрмінаванасць нараджэння ў ім "фашысцкай ідэалогіі, культу сілы". Аўтар выразна ўяўляе небяспечнасць філасофіі грамадства, у аснову якой пакладзены цынічны тэзіс "Грошы — сіла!"
Востра стаіць у творы і праблема выбару, што непазбежна паўстае перад тымі героямі, якія імкнуцца захаваць сябе як асобу ў цынічным і жорсткім свеце капіталу.
П'еса мае асноўны і ўнутраны канфлікт<span>. Своеасаблівасць яго ў тым, што асноўны канфлікт п'есы існуе толькі ў аўтарскай ідэі, у творчай фантазіі чытача — гэта канфлікт асобы і грамадства, здольнасць асобы бараніць свае духоўныя, прынцыпы ў маральна дэградуючым грамадстве. На сцэне ж гледачы назіраюць за знешнімі канфліктамі, у якія ўступаюць паміж сабой персанажы трагікамедыі. Тата і Мама канфліктуюць па прычыне розных поглядаў на выхаванне дзяцей. Сын канфліктуе з бацькамі, таму што бачыць у іх паводзінах хлусню і падман. Такая будова твора дае магчымасць аўтару дэталёва адлюстраваць норавы, якія пануюць у грамадстве, "высвеціць" драматызм унутранага канфлікту п'есы.</span>