Басня это произведение в которой есть мораль
Может быть, Суворов - "Солдаты, безымянные авторы народных песен<span>, прославили Суворова в своих бесхитростных стихах прежде всех </span><span>столичных служителей муз. Так и должно было случиться с </span><span>полководцем...</span>
Рассказ про школьника. Он<span> тяжело болеет, не встает. Всё, что он может - это следить за родителями утром или вечером, размышлять и смотреть в окно. Ему скучно. Чтобы занять сына, отец делает скворечник и устанавливает напротив его окна . Мальчик наблюдает за тем, как в нем селятся скворцы и заводят потомство. Однажды скворечник падает, мальчик из последних сил кидается к нему, но ничем помочь не может, яйца скворцов разбиты. Отец утешает его говоря, что скворцы еще снесут яйца.</span>
Мораль это поучительный смысл
"Слон-живописец" учит нас, что нужно отыскать границу между неуверенностью в своих силах и слабостях.
Татар халык шагыйре Габдулла Тукай (Габдулла Мөхәммәтгариф улы Тукаев)
1886 елның 14 апрелендә элекке Казан губернасы Мәңгәр волосте (ТАССР
Арча районы) Кушлавыч авылында туа. Кечкенәдән ятим калган Габдулла,
кулдан-кулга йөреп, балачагын Сасна, Өчиле, Кырлай авылларында уздыра.
Башлангыч белемне Кырлай авылы мәдрәсәсендә ала.
1895 ел башыннан Тукай Уральск шәһәрендә яшәүче туганнары гаиләсендә тәрбияләнә. Биредә ул татар халык иҗатын һәм әдәбиятын җентекләп өйрәнә, гарәп, фарсы, төрек, рус һәм башка халыкларның әдәбиятлары белән таныша, рус теле аркылы Көнбатыш классик әдәбияты казанышларын үзләштерә. Үзе дә беренче шигырьләрен иҗат итә.
Уральскидагы әдәби-мәдәни хәрәкәт Тукай тормышында хәлиткеч роль уйный. 1905 елгы революция дулкыны белән зур әдәбиятка килеп кергән әдип монда җәмәгать эшлеклесе, журналист, тәрҗемәче һәм шагыйрь буларак формалаша.
1907 елның көзендә Тукай Казанга кайта. Ул үлемсез әсәрләренең күбесен шушында яза; профессиональ революционерлар даирәсенә керә; татар культурасының революцион-демо-кратик канатын җитәкләүгә алына. Шагыйрьнең сугышчан шигърияте һәм иҗтимагый, әдәби процессларның иң четерекле проблемаларына багышланган публицистик чыгышлары әдәби-мәдәни хәрәкәтнең төп юнәлешен билгеләүче көчкә әверелә.
Габдулла Тукай 1913 елның 15 апрелендә Казанда үпкә авыруыннан вафат була. Тукай татар халкының яңа реалистик әдәбиятына һәм хәзерге заман татар әдәби теленә нигез салучы булды. Шагыйрь иҗтимагый прогресска хезмәт итүне үзенең гражданлык бурычы итеп санады; кыска гына гомер юлында күпкырлы иҗаты белән татар культурасы тарихында яңа эпоха ачты.
Г. Тукайны башка милләт халыклары да үз итә. 1986 елда, шагыйрьнең тууына 100 ел тулу уңаеннан, Берләшкән Милләтләр Оешмасының Мәгариф, фән һәм культура буенча комитеты (ЮНЕСКО) бу бәйрәмне халыкара күләмдә билгеләп үтте.