Н<span>авошта людзям дадзена жыццё? Каб проста прайсці праз яго, як па лесвіцы, ад дзяцінства да старасці, ад нараджэння да смерці? Каб загарэцца, як ліхтар, і хутка згаснуць, адысці ў нябыт? </span>
<span> Не проста так чалавек прыходзіць у свет, крочыць па ім, пакідаючы ўласныя сляды, як біяграфію свайго жыцця, ды і пішацца яна па-рознаму. Ёсць адбіткі тваіх крокаў ад уласнай хаты да суседняй, але іх хутка зацярушыць снег, усё схавае пад сваім халодным абрусам нябыт. Ёсць сляды, якія пакідае чалавек толькі на помніку: дзве даты і працяжнік паміж імі, а за імі — адзіноцтва цемры. </span>
<span> Але ёсць іншыя сляды. Маленькі прамежак часу адводзіцца на наша жыццё, а ў адносінах да космасу і наогул ён зводзіцца ў адно імгненне. I, на маю думку, пражыць гэта імгненне трэба так, каб пакінуць свой след, светлы і глыбокі, у сэрцах людзей, на «сэрцы» Зямлі. І след гэты называецца памяццю, і толькі ёй падаравана вечнасць. </span>
<span> Усе твае добрыя справы не на карысць сабе, а дзеля іншых, зробленыя не за плату, а па жаданні сэрца, доўга жывуць, гараць нязгасным полымем павагі і ўдзячнасці. Гэтыя справы — сляды, якія называюцца памяццю людской, што дапамагае табе, падбадзёрвае ў цяжкія хвіліны, у жыццёвую сцюжу, бо вяртаецца да твайго сэрца бумерангам, нясе на сваіх крылах сілу ўдзячнасці іншых людзей, якім ты калісьці працягнуў руку падтрымкі, а, магчыма, і проста падараваў светлую ўсмешку надзеі. </span>
Кожны чалавек павінен зразумець адну простую ісціну: ён не вечны на гэтым свеце. Жыццё можа абарвацца ў любую хвіліну, і таму трэба задумацца зараз: а што ты зрабіў за гэты маленькі прамежак часу? 3 якім сэрцам ты прыйдзеш на суд сваіх дзядоў і прадзедаў?
Нет. Троекуров был зазнавшимся и богатым и опуститься до благодарности никак не мог.
Ответ:
Объяснение:
"Васюткино озеро" В.Астафьев
План:
1)Рыбный промысел,неудачи артели.
2)Поиски новых мест,поход в тайгу.
3)Кедровые орешки и охота на глухаря.
4)Пропажа затесей,заблудился.
5)Один в тайге,ночные страхи.
6)Открытие загадочного озера.
7)Выход к Енисею,спасение найдёныша.
8)Назад домой,нашлась пропажа.
9)Радость семьи,показ нового озера.
10)Васюткино озера,гордость рыбаков.
Подробнее - на Znanija.com - znanija.com/task/17969442#readmore
Никому не нужный Цыганок, подброшенный под калитку дома, был принят бабушкой, как родной, она выкормила и выходила мальчика.Как писал Максим Горький: "Дедушка хотел было Ванюшку-то в полицию нести, да я отговорила: возьмем, мол, себе; это Бог нам послал в тех место, которые померли". Она относится к нему с добротой и, возможно, жалостью. Так же она страдает после гибели Цыганка.
Хорошее Дело называли чернокнижником. Бабушка, точно так же, как и дедушка, боялась и бранила Лексея за то, что тот ходил к нему. В итоге они выгнали Хорошее Дело, хоть тот и предупреждал Лексея, что их дружба добром не кончится.