Рховная власть над всеми землями в Северо-Восточной Руси<span> формально принадлежала великому князю владимирскому, что закреплялось выдаваемыми золотоордынскими ханами </span>
Древнейшая цивилизация на территории Греции носит название крито-микенской. Центрами ее были остров Крит и город Микены в материковой Греции. Время возникновения критской культуры (или минойской - по имени легендарного царя Крита Миноса) - рубеж III-II тыс. до н.э. Пережив периоды подъема и упадка, она просуществовала примерно до 1200 г. до н.э. Вся жизнь на Крите сосредотачивалась вокруг так называемых дворцов. В начале XX в. в результате археологических раскопок под руководством английского ученого А.Эванса в Кноссе (центральная часть острова) был открыт самый первый из критских дворцов. Следуя греческому преданию, Эванс назвал его дворцом Миноса. Именно этот дворец и был знаменитым лабиринтом, описанным в греческих мифах о Минотавре - чудовище с человеческим туловищем и головой быка.
Для пачатку трэба падрыхтаваць гліну. Для гэтага сырой ком старанна размінаецца, таксама, як размінаюць стромкае цеста. Пры гэтым неабходна перыядычна стукаць па ім кулаком. Гэта робіцца, каб гліна стала аднастайнай па ўсім аб'ёме, з яе пайшоў усё лішняе паветра, што гарантуе якасць атрымліваецца вырабы. Калі гліна занадта цвёрдая, можна дадаць трохі вады. Мясіць гліну можна не толькі рукамі, але і нагамі, што нават прасцей. У выніку павінна атрымацца гліна, якая не прыліпае да рук, але і не занадта сухая і ломкая. Для працы з выкарыстаннем ганчарнага круга неабходна рыхтаваць гліну мякчэй. Але гэтую тэхніку людзі асвоілі значна пазней, гэтак жа паступім і мы, разгледзеўшы спачатку элементарную тэхналогію вырабу глінянага посуду, якая выкарыстоўвалася задоўга да вынаходства ганчарнага круга.Уласна выраб посуду можна праводзіць двума асноўнымі спосабамі - з раскачаць плоскіх кавалкаў і з джгутоў, альбо нейкі іх камбінацыі.Гліну раскочваюць, як цеста для пірагоў на чым-небудзь роўным, накрыўшы яе папярэдне вільготнай анучай, да таўшчыні 5-7 мм, пасля чаго з атрыманага бліна рукамі фармуюць посуд патрэбнай формы. Такім спосабам добра рабіць плоскую посуд, напрыклад талеркі або неглыбокія міскі, альбо нешта зусім дробнае, накшталт тлушчавы (алейнай) лямпы.Выраб гаршкоў, катлоў, крынок, збаноў неабходна ўжываць іншую тэхніку.Вазьміце невялікі кавалак гліны і раскачайце з яго паляць дыяметрам 0,5-0,7 мм, з яго вы будзеце фарміраваць сценкі пасудзіны, скручваючыся паляць у спіралі. Калі пасудзіна павінна мець плоскае дно, паступіце, як апісана вышэй, зрабіце блін і выражыце з яго круг неабходнага памеру.Укладваючы яго па перыметры донца правай рукой, вялікім пальцам левай рукі націскайце на паверхню жгута, дамагаючыся трывалага зліпання яго з донцам. Затым раскочваецца наступны паляць. Паколькі паверхню вырабы паступова падсыхае, для лепшага прыліпання наступнага вітка яе трэба чуць змочваць вадой з дапамогай пэндзля, анучны тампона, пучка пёраў.Апісаныя аперацыі паўтараюць да канца лепкі, г.зн. да таго часу, пакуль не будзе да канца сфармаваная ёмістасць пасудзіны.Калі хочаце атрымаць посуд з плыўнымі зменамі дыяметра, у працэсе працы віткі накладвайце з невялікім адхіленнем вонкі пры пашырэнні, і ўнутр - пры звужэнні. Для надання вырабу большай трываласці па ходзе лепкі джгуты загладжваюцца і выраўноўваюцца знутры стэкам або рукамі, змочанымі вадой.Пасля фарміраванне ёмістасці можна прымайстраваць ручкі-ножкі і г.д. чаго я вам рабіць не раю. Для пераноскі лепш выкарыстоўваць плеценыя вырабы, а ставіць на спецыяльныя падстаўкі або пясок.Пасля заканчэння лепкі, загарніце свой выраб у што-небудзь, падобнае на анучу або газету і пастаўце на стол донцам уверх сушыцца на два дні. Сушка вырабы павінна праходзіць у натуральных умовах. Спачатку пажадана, каб высахла дно, а затым гарлавіна, таму посуд і ставяць так, толькі тады рэч будзе трывалай. Калі ж сырое выраб паставіць на рыльца нельга, яго верхнюю частку абмотваюць вільготнай анучай і сушаць у тым становішчы, у якім ляпілі рэч.Выраб павінна высахнуць да паветрана-сухога стану. Калі яно сырое, то пры абпале можа лопнуць. Цяпер самая адказная працэдура - абпал.Пры першым абпале на працягу 2-3 гадзін неабходна павольна набраць тэмпературу 300 ° С.Пакуль не пачаўся працэс спякання гліністых часціц, павінны выдаліцца рэшткі вільгаці. Галоўнае - не дапускаць рэзкіх скокаў тэмпературы і аднабаковага перагрэву вырабы. Затым падымаем тэмпературу да 580 ° С, вытрымліваем 10-15 хвілін, пасля хвілін на 15 даем тэмпературу 900 ° С.Пасля гэтага спыняем абпал і даем вырабам спакойна астыць да тэмпературы не больш за 30 ° С.Толькі тады можна вымаць выраб.
Июльская революция (27 июля 1830 года) : против действующей монархии во Франции. Правительство под руководством графа Полиньяка последовательно игнорировало палату представителей. Вместе с социальными проблемами начинавшейся эпохи индустриализации эта политика к лету 1829 года создала острое общественное недовольство, которое не смогло ослабить даже завоевание Алжира весной 1830 года. Как и при революции в 1789 году, либеральная буржуазия, подкреплённая на этот раз идеалами Наполеона Бонапарта, объединилась с прото-пролетарскими нижним слоями общества. В общем, тут политическая дележка Франции.
Февральская революция (1848): Задачами революции было установление гражданских прав и свобод. К середине 1840-х годов во Франции наметились признаки социального и экономического кризиса. «Король-буржуа» , Луи-Филипп уже не устраивал не только простолюдинов, но и буржуазию. Среди рабочих недовольство затруднительным социальным положением, обострённым сельскохозяйственным и торговым кризисом 1847 года. Тут было недовольство нижних слоев населения.
<span>Сентябрьская революция (1870): В конце 1860-х годов режим Наполеона III претерпевал кризис. Рабочий класс численно намного вырос, но его положение оставалось тяжёлым, закон 1848 г. , определивший максимальный рабочий день в 10—11 часов, затем поднявший норму до 12 часов, никогда не имел практического применения. Боясь потерять всякую опору в народе, Наполеон стал делать некоторые уступки либералам. Отчасти для того, чтобы отвлечь общественное внимание от внутренних неурядиц, отчасти в надежде военными лаврами покрыть поражения в мексиканском, люксембургском и др. вопросах, Наполеон повел агрессивную политику по отношению к Пруссии, окончившуюся войной. Война ярко обнаружила всю непрочность империи.</span>