У народзе засталася песня з давен-даўна пра жорсткага бесчалавечнага пана Патоцкага і прыгожую Бандароўну.
«У слаўным месце Берастэчку» жыў Бандарэнка. У яго была дачка-прыгажуня Бандароўна:
Хараства такога ў свеце
Не было, не будзе;
Аб ёй людзі гаварылі,
Як аб нейкім цудзе.
У карчму, дзе гуляла моладзь, прыблукаўся пан Патоцкі.
Банкятуе з казакамі,
Мёд, віно п'е квартай,
К маладзіцам і дзяўчатам
Лезе смоллю ў жарты.
Бандароўна за нахабныя жарты выцяла пана па твары. Патоцкі пачаў пагражаць «усёй казачай брацці». Бандароўна кінулася ўцякаць ад панскай помсты. «Дзікая пагоня» адшукала дзяўчыну і прыцягнула ў панскія харомы.
I стаіць яна прад панам,
Як калінка тая,
Што у лузе над ракою
Вецер пахінае.
...Глядзіць смела, ані моргне,
Ворагу у вочы.
Пан Патоцкі загадаў накрыць «стол дубовы сытаю ядою», прынёс з бакоўкі стрэльбу. Спытаў у Бандароўны, што яна выбірае: з ім «піць, гуляці, ночкі каратаці ці навекі косці парыць у зямельцы-маці?» Бандароўна выбрала апошняе:
Не такую, ясны пане,
Бачыш прад сабою,
Што захоча чэсць і славу
Прадаваць з табою.
Пан застрэліў Бандароўну.
Але праз нейкі момант пачаў праклінаць сябе.
Бацькі забралі мёртвую дачку, дома яе «прыбіралі, як да шлюбу».
Пан хацеў неяк загладзіць сваю віну. «шоўкам кажа абіваці гроб той дзераўляны», загадаў музыкам граць сумную мелодыю.
Бандароўну пахавалі, але вестка пра смерць дзяўчыны разляцелася па ўсёй Украіне. «Задымелі у пажарах панскія сялібы», пайшла крывавая бітва.
«З долі горкай Бандароўны» засталіся песні і ўспаміны.
Я люблю русскую природу в любое время года. Зимой я ее люблю за то, что все кажется волшебным, когда выпадает снег. Деревья и кусты, укрытые снежным покрывалом, превращаются в причудливые скульптуры. Реки и озера замерзают и дремлют под плотным ледяным панцирем. Кажется, что вся природа засыпает.
Однако это не так. Если прийти в лес или парк и постоять тихо-тихо, то можно увидеть, что и зимой там кипит жизнь. Вот пробежала по ветвям рыжая белка. Спустилась по стволу дерева, подбежала и остановилась невдалеке, поглядывая на тебя: а вдруг принес ей угощенье? На ветвях диковинными живыми яблоками краснеют снегири. Они так распушили перья, что похожи на шарики. В ветвях соседнего дерева галдит стайка воробьев. Изредка с верхушек деревьев каркают вороны. Так что жизнь продолжается, даже в городах, даже в самые лютые морозы. А в глухих еловых лесах птицы-клесты и вовсе умудряются зимой выводить птенцов.
Ответ:
Смиряться - это когда человек принимает какую-либо ситуацию .
Тревога- это когда человек чувствует на себе напряжение, поэтому начинает волноваться .
Объяснение:
1. Знакомство с героями. 2. Завязка - бал в королевстве. 3. Подготовка к балу. 4. Помощь Золушке от Крёстной. 5. Бал. Встреча с Принцем. 6. Золушка теряет туфельку. 7. Поиски Золушки. 8. Развязка - нахождение хозяйки туфельки, наказание отрицательных героев, триумф положительных героев: свадьба Золушки и Принца.
Возраст – 7 лет.
Ваня – самый младший из мальчиков. У Вани еще тонкий, детский голосок. Ваня – незаметный и тихий ребенок. В рассказе он все время лежит под рогожей.