Южное общество П. И. Пестель, А. П. Юшневский). К 1823 году в составе общества находилось три управы — Тульчинская (под руководством П. И. Пестеля и А. П. Юшневского), Васильковская (под руководством С. И. Муравьёва-Апостола и М. П. Бестужева-Рюмина) и Каменская (под руководством В. Л. Давыдова и С. Г. Волконского).
На тэрыторыі сучаснай Германіі ў пачатку XVII стагоддзя існавала мноства княстваў і курфюрстваў. Імператары Свяшчэннай Рымскай імперыі, у склад якой уваходзілі гэтыя княствы і курфюрствы, імкнуліся перагледзець вынікі мірнай дамовы 1555 года - вярнуць усе германскія зямлі ва ўлонне каталіцкай царквы. Яны сустрэлі жорсткі супраціў, але амаль змаглі дасягнуць сваёй мэты. Швецыя ўмяшалася ў вайну, бо баялася страціць такіх натуральных сваіх саюзнікаў як пратэстанцкія германскія дзяржавы, а таксама таму, што імкнулася атрымаць парты і на паўднёвым узбярэжжы Балтыйскага мора (яна наогул марыла ператварыць Балтыйскае моры ў сваё ўнутранае возера). Іншыя дзяржавы імкнуліся аслабіць каго-небудзь з удзельнікаў канфлікту, які ўступіў у яго раней і атрымаць тэрытарыяльныя набыцця (напрыклад, каталіцкая Францыя выступіла на баку пратэстантаў для таго, каб аслабіць Аўстрыю і атрымаць землі на Рэйне). У выніку супярэчнасці паміж столькімі дзяржавамі прывялі да грандыёзнай вайны, у якой удзельнічала большасць краін Еўропы (што большасць кіраўнікоў да пэўнага часу зусім не пужала). У выніку некаторыя раней пратэстанцкія тэрыторыі сталі каталіцкімі (напрыклад, Чэхія), але ў цэлым падзел Германіі на канфесіі захавалася. Некаторыя краіны атрымалі тэрытарыяльныя набыццi (Швецыя, Францыя, Аўстрыя) і значна ўзмацніліся не толькі за кошт гэтых набыткаў, але і за кошт мер па паляпшэнню сваіх армій, прынятых у ходзе вайны. Нягледзячы на гэтак шматлікіх удзельнікаў, вайна ішла ў асноўным на германскіх землях, якія былі цалкам спустошаныя і доўга яшчэ не маглі аднавіцца.
Русская
культура 16-17 веков
В древности существовало могущественное государство - Римская империя. Её влияние распространялось на многие страны, а римские порядки господствовали в провинциях империи - в Африке, в Азии, в Европе. Одной из таких провинций была Галлия.
В 476 году Римская империя пала под натиском варваров, но некоторые её части всё еще продолжали бороться. Боролась и Галлия, в которой был наместником уважаемый патриций Афраний Сиагрий. Уже после падения Рима эту провинцию, отрезанную от метрополии экспансией варваров, прозвали "государством Сиагрия". Однако и эта часть могущественной прежде империи не смогла устоять перед варварами; вождем их был Хлодвиг.
Хлодвиг был вождем племени франков, которые так же жаждали расширения своей страны. В 486 году, на 5-ый год правления, Хлодвиг разбивает армию галло-римлян и захватывает Галлию. Так было положено начало франкскому государству, а в 496 году франки принимают христианство, поднимая себя по статусу среди варваров-язычников.
Прошли годы, королевство увеличивалось в размера. Своего расцвета оно достигло при правлении Карла, из династии Каролингов, при жизни получившего титул "Великий". Карл на протяжении практически полувека вёл непрерывные войны, по сути восстановив прежнюю Западную Римскую империю. В 800 году Карл становится императором ("<span>Август, Богом венчанный великий и миротворящий римский император"). Его имя гремело стало синонимом храбрости и чести, а его верные паладины стали образцом для подражания многих поколений рыцарей.
</span>