Наводнение возникают, при выпадение обильных осадков.Они несут в долину воду, грязь и обломки скальных пород. Вышедшей из
берегов реке удается уносить прочь автомобили, разрушать жилые дома и
<span>другие строения.
</span> Поэтому необходимо быть готовым организовать службу помощи семье
и обществу. Если по соображениям безопасности предстоит эвакуация
населения, нужно помнить о выполнении следующих мероприятий:
- отключить электричество и выключить газ;
- закрыть все двери и окна;
- попытаться обезопасить себя, забравшись на верхние этажи, имея
все необходимое на первые часы: одеяла, сапоги, теплую и практичную
одежду, энергетически ценные и детские продукты питания (шоколад,
вода, молоко) , документы, деньги и ценные вещи, которые, к сожалению,
часто бывают необходимы, когда все остальное уносится под напором
<span>воды.
</span>Все это может произойти за такой короткий промежуток времени, что
на ответную реакцию останется несколько секунд.
Защита от наводнений, как и от других стихийных бедствий,
основывается на предсказании и мерах предосторожности. Зная об
образовании волны на разливе, можно в удобный момент вмешаться хотя бы
<span>для того, чтобы спасти человеческие жизни.
</span> - постараться собрать все, что может пригодиться - плавсредства,
спасательные круги, веревки, лестницы, сигнальные средства;
- спасать людей, отсеченных стихией от остальных, оказывать
первую помощь пострадавшим;
- если есть опасность оказаться в воде, то до прибытия помощи
следует снять обувь и освободиться от тяжелой и тесной одежды;
- наполнить рубашку и брюки легкими плавающими предметами
(мячики, пустые закрытые пластмассовые бутылки и т. п.) ;
- использовать столы, автомобильные шины, запасные колеса,
спасательные пояса, чтобы удержаться на поверхности;
- прежде чем соскользнуть в воду, вдохнуть воздуха, схватиться за
первый попавшийся предмет и плыть по течению, пытаясь сохранять
спокойствие;
- прыгать в воду только в последний момент, когда нет больше
<span>надежды на спасение.</span>
потому что Столица - это главный город страны, это её символ.. . взять бы хотя бы Великую отечественную.. . Гитлер считал, что взяв Москву, он уже победит Россию.. .
Мұқанов, Сәбит Мұқанұлы (1900-1973) – қазақтың әйгілі жазушысы, қоғам қайраткері, Қазақ КСР Ғылым академиясының академигі. Туған жері қазіргі Солтүстік Қазақстан облысының Жамбыл ауданындағы Жаманшұбар деген жер.
Әке шешеден жастай жетім қалып, балалық шағын ауқатты ағайындарына жалданып, қой бағумен өткізген Сәбит өзінің талаптануымен хат танығанымен, мұғалім алдын көріп, жүйелі білім ала алмайды. Тек он сегізге толғанда, Омск қаласына барып, мұғалімдер курсында оқуға мүмкіндік туады. Оны бітіргеннен кейін ауылға барып, біраз мұғалім болады. Осында ауылды кеңестендіру жұмысына белсене араласып, таптық күрестің Көкшетау облысындағы оперативтік өкілі және партияның Ақмола губкомының нұсқаушысы қызметін атқарады. Бұдан кейін 1922 жылы Орынбордағы рабфакқа түсіп, оны бітіріп шыққаннан соң, баспасөз орындарында жұмыс істейді.
Жастайынан халық арасында жиі айтылатын жыр дастандарды жаттап, өзі де ауызша, жазбаша өлең шығарып талаптанып жүрген Сәбит осы кезден бастап, шығармашылыққа шындап бет бұрады. Оның есімін жалпы қазақ оқырманына кеңінен танытқан «Сұлушаш» дастаны, «Адасқандар» романы осы кезде өмірге келді. Осыларға жалғаса жазылып, бірінен кейін бірі жарық көрген «Майға сәлем» (1933), «Сөз Советтік армия» (1934) атты өлеңдері, «Ақ аю» поэмасы (1935), «Жұмбақ жалау» романы (1938) және осылар тәріздес толып жатқан шығармалары қазақ әдебиетінің дамуында ерекше рөл атқарады. Осы кезге дейін атқарған сан салалы қызметінде болсын, шығармашылық өрлеу жолында болсын, ілгерлеудің басты кепілі терең білім екенін, онсыз көздеген мақсатында жету мүмкін еместігін айқын сезінген ол 1928 жылы Ленинград университетінің филология факультетінде оқиды, Москвадағы Қызыл профессура институтының әдебиет бөліміне түсіп оны бітіреді. «Қазақ әдебиеті» газетінің редакторы болады, Қазақстан Жазушылар одағын басқарады. Бұл жылдары да олөндіріп жазумен болды. Драматургия, сын, әдебиеттану салаларында ерекше еңбек етті. 200-ден астам әдеби сын мақалалар жазды. Қазақтың ауыз әдебиетін зерттеді, фольклор және көне жазба мұраларды жинап бастырды, әдебиет тарихы және ағартушы демократтар шығармашылығы туралы зерттеутт еңбектер жазды, халық поэзисының ірі өкілдері туралы толымды пікірлер айтты. Оның 1974 жылы жарық көрген «Халық мұрасы» деген тарихи этнографиялық шолуы халқымыздың мәдениеті, өнері, тілі, материалдық игіліктері жайында жазылған ерекше құнды зерттеу еңбек болды.
Жазушының шығармашылығында да, бүкіл қазақ прозасында да белгілі белес болған келелі туындысы кейіннен қайта өңделіп, «Ботагөз» деген атпен жарық көрген «Жұмбақ жалау» романы еді десе, оның саналы шығармашылық өмірін түгел дерлік қамтыған «Өмір мектебі» трилогиясы шын мәніндегі халық шежіресі болатын. Ол халықтың арасынан шыққан халықтың сүйікті жазушысы болды. Оның қазақ мәдениетін өркендету саласында сіңірген зор еңбегі кезінде жоғары бағаланды. Бірнеше мәрте Қазақстан Компартиясы Орталық Комитетінің мүшелігіне, Қазақ КСР Жоғарғы Кеңесінің депутаттығына сайланды, екі рет Ленин, екі рет Еңбек Қызыл Ту, «Құрметті белгісі» ордендерімен марапатталды. Бүкілодақтық бейбітшілік қорғау комитетінің мүшесі болды. (қысқаша мәлімет)